عقیق: شاید این سؤال خیلی‌ها باشد؛ وقتی می‌بینیم افرادی که نه اهل خدا و پیغمبرند و نه اهل مهربانی و نیکوکاری، اما بااین‌حال، کمتر درگیر انواع مصائب زندگی می‌شوند و چنان سرخوش زندگی می‌کنند که حتی غبطه دیگران را برمی‌انگیزند، ممکن است به دلمان شک راه بدهیم که خداوند هوای آن‌ها را بیشتر دارد! موضوعی که حجت‌الاسلام قرائتی به تفسیر آن می‌پردازد.
استاد محبوب درس‌هایی از قرآن توضیح می‌دهد: «ما می‌گوییم اگر زکات ندهید باران نمی‌آید؛ در پاسخ ما می‌گویند آقا در فلان کشور اصلاً دین ندارند اما صبح و شب باران می‌آید. می‌گوییم اگر خلاف کردید سیلی می‌خورید؛ می‌گویند خب فلانی از ما خلافش خیلی بیشتر است اما سیلی هم نمی‌خورد و زندگی برایش خوش خوش می‌گذرد! در این باره نکاتی وجود دارد که باید به آن توجه کرد.» او ادامه می‌دهد: «وقتی یک قطره چای به عینک می‌چکد فوری آن را با دستمال پاکش می‌کنیم، اما اگر همین قطره چای به لباس بچکد می‌گویید کاری نمی‌توان کرد باشد برای بعد تا آن را بشوییم؛ حالا اگر به فرش بچکد که دیگر اصلاً کاری نداریم و می‌گوییم باشد برای بعد مثلاً بماند تا شب عید که آن را بشوییم. در واقع خود ما سه برخورد متفاوت داریم و خدا هم همین‌طور است؛ اگر آدم‌های بلوری خلاف کنند، خداوند فوری گوششان را می‌گیرد تا خیلی زود متوجه اشتباهشان شوند و از راه خود بازگردند اما اگر آدم بدی باشد خدا می‌گوید باشد برای بعد و اگر خیلی بد باشد می‌گوید باشد برای قیامت!»
برای عذاب ها هم باید شاکر بود
البته گاهی هم خداوند مسائل و مشکلاتی را پیش روی بنده‌اش قرار می‌دهد که بی‌شک هرکدام حکمتی دارد، طوری که استاد قرائتی معتقد است حتی برای مشکلات و عذاب‌ها نیز باید شاکر بود. او می‌گوید: «نه فقط برای نعمت‌ها بلکه برای هر چیزی باید شاکر خداوند باشیم حتی عذاب‌هایش. تمام تلخی‌ها، بیماری‌ها، سیل، زلزله، ورشکستگی، تصادف شکست در ازدواج و…، هم جای شکر دارد، چون نگاه ما ظاهری است و نگاه عمیقی به مسائل نداریم. مثلاً آدم در جاده می‌رود، ماشینش به نرده‌ای می‌خورد، عصبانی شده و خلقش تنگ می‌شود اما وقتی پایین می‌آید و نگاه می‌کند می‌گوید الحمدلله؛ اما چرا الحمدلله؟ چون اگر آن نرده نبود، ماشین داخل دره می‌افتاد و همین تصادف جلوی یک بلا را گرفت. در حقیقت گاهی وقت‌ها یک چیزی مانع یک چیز دیگر است و ما خبر نداریم درحالی‌که خداوند حکیم است.»
منبع:فارس
