عقیق: دوران امامت حضرت امام حسن عسکری (ع)، که از سن ۲۲ سالگی و پس از شهادت پدر بزرگوارشان، امام هادی (ع)، آغاز شد، تنها ۶ سال به طول انجامید و از این حیث، کوتاه‌ترین دوره امامت در میان ائمه معصومین علیهم‌السلام محسوب می‌شود.
این دوران مصادف با شدیدترین فشارها و محدودیت‌های اعمال‌شده از سوی حاکمیت عباسی بود. علت اصلی این سخت‌گیری‌ها و تحت فشار قرار دادن امام عسکری (ع)، گسترش شیعیان بود که از این جهت خلافت عباسی به شدت احساس‌خطر می‌کرد.
حجت‌الاسلام مسعود عالی درباره فضای تاریخی آن زمان با استناد به روایتی از امام حسن عسکری(ع) می‌گوید: «روایتی از امام حسن عسکری (ع) داریم که کمک می‌کند فضای تاریخی دوران ایشان را بهتر درک کنیم؛ ایشان فرمودند: علامت شیعه پنج چیز است؛ این نشانه‌ها را اظهار کنید و آشکار سازید.
یک؛ اقامه پنجاه و یک رکعت نماز در شبانه‌روز (۱۷ رکعت واجب و ۳۴ رکعت مستحب).
دوم؛ بلند گفتن بسم الله الرحمن الرحیم در نماز، [حتی در نمازهای ظهر و عصر که مردها هم باید آهسته بخوانند؛ مستحب است بسم‌الله الرحمن الرحیم را در این نمازها بلند بگویند]
سوم؛ در سجده پیشانی بر خاک گذاشتن.
چهارم؛ انداختن انگشتر در دست راست و
پنجم؛ زیارت اربعین امام حسین (ع).»
این پنج علامت مانند شعار و رمزی برای شناسایی پیروان ائمه معصومین(ع) بوده و حال این پرسش مطرح می‌شود که چرا امام عسکری (ع) این پنج مورد را به عنوان علامت شیعه برمی‌شمردند؟
