عقیق: حضرت آیت الله جوادی آملی در نوشتاری به موضوع «استخاره» پرداختند و گفتند:
استخاره کردن دو قسم است، یک دعای مخصوص استخاره است که آن واقعاً اول و آخرش نور است این در صحیفه سجادیه است، هر کسی تصمیم گرفت کاری را انجام بدهد ولو به حسب ظاهر خیر است، اما خیرش را از خدا بخواهد همین‌طور وارد کار نشود این یک دستور اکید اسلامی است و جزء سنن ماست و بسیار کار خوبی است؛ این دعای استخاره یعنی طلب الخیر یعنی خدایا من این کار را فکر کردم دیدم که به حسب ظاهر مصلحت است دارم انجام می‌دهم من که از عواقبش خبر ندارم از همراهانش خبر ندارم، تو خیر مرا در این کار قرار بده؛ این استخاره یعنی طلب الخیر اما آن استخاره که انسان قبل از اینکه فکر بکند، قبل از اینکه مشورت بکند، قبل از اینکه ارزیابی بکند، فوراً با قرآن استخاره کند، این خیلی به ما دستور ندادند که این کار را بکنید، البته در موقع حیرت که انسان واقعاً متحیر شد آن یک راه دیگری اما اوایل دستور به استخاره بدهند این‌چنین نیست، پس سه مسئله شد یکی اینکه آن دعای استخاره فراموش مان نشود، دوم اینکه در هر راهی فکر و تدبر و مشورت و ارزیابی و تعقل، سوم اینکه اگر واقعاً متحیر شدیم ماندیم نمی‌دانیم کدام کار برای ما صحیح است کدام کار ناروا، آن کار را به قرآن استخاره کنیم.
درس اخلاق ۸۷/٩/١۴
منبع:حوزه
