عقیق: پذيرايی در مجالسی كه به نام امام حسین(ع) برپا می‌شود، قدمتی دیرینه دارد. از گذشته سيراب كردن شركت‌كنندگان در اين مجالس يا پذيرايی از زائران عتبات مرسوم بوده است.

از زمان‌های قديم، زائران و ارادتمندان امام حسین(ع) به محل شهادت ایشان می‌رفتند و برای ابراز ارادت خود، اقدام به پذیرایی از زائران دیگر می‌کردند. در اين ميان سيراب كردن ديگران ارج و قرب بيشتری داشت چه آن كه امام حسين(ع) و ياران ايشان را با لب تشنه به شهادت رساندند.

از وقتی چای به عنوان يك نوشيدنی فراگير شد، به مجالس عزاداری هم راه پيدا كرد و پای ثابت شد. چای‌ریزی برای امام حسین(ع) صرفاً یک عمل پذیرایی ساده نیست، بلکه نمادی از عشق و ارادت به ایشان و یاران شهیدشان، ابراز ادب و احترام به مقام والای امام حسین(ع) و تجدید بیعت با آرمان‌های والای عاشورا است.در میان جوامع شیعی، خدمت به دستگاه امام حسین(ع) به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین افتخارات دینی و معنوی شناخته می‌شود.

پیرغلامان، به‌ ویژه چای‌ر‌یزها، از جمله افرادی هستند که با عشق و اخلاص به خدمت در مجالس عزای حسینی مشغول‌اند. این افراد، با وجود سن بالا، همچنان باانگیزه و عشق خاصی به انجام وظایف خود می‌پردازند و روایت‌ آنان می‌تواند نشان‌دهنده عمق ایمان و تعهدشان باشد.

تأثیر عجیب خدمتگزاری برای امام حسین(ع)

 

علیزاده با چشمانی که از عشق و اخلاص می‌درخشد، ادامه می‌دهد: برای من، هیچ‌ چیزی با ارزش‌تر از خدمت به عزاداران امام حسین(ع) نیست. وقتی چایی‌ریزی می‌کنم، حس می‌کنم که دارم به امام حسین(ع) و اهل‌ بیتش خدمت می‌کنم.

 

این حس به من انرژی و انگیزه می‌دهد. حتی در سن بالا، وقتی به مجلس حسینی می‌روم، تمام خستگی‌هایم فراموش می‌شود.او از تأثیر عجیب خدمتگزاری به دستگاه امام حسین(ع) در زندگی‌اش می‌گوید: خدمت به امام حسین(ع) تأثیر عجیبی در زندگی من داشته است.

 

من هر چیزی که در زندگی دارم از امام حسین(ع) است. به مو رسیده‌ام اما پاره نشدم. یک زمانی کاسب بازار بودم و ۲۵ سال پیش ورشکسته شدم؛ تا جایی که پول نداشتم یک نان بگیرم؛ اما خدا رو شکر از این امتحان سخت الهی سربلند بیرون آمدم و به لطف امام حسین(ع) توانستم دختر و پسرم را سروسامان دهم. جهیزیه‌ای که به دخترم دادم باورم نمی‌شد. اینها به لطف همان با اخلاص کار کردن در دستگاه امام حسین(ع)است.