مأموریت «فطرس» پس از آنکه توسط امام حسین(ع)‌ شفاعت یافت

عقیق: ماجرای شفاعت فُطرس مَلک توسط امام حسین علیه السلام ماجرایی است که روایت های متعددی را به خود اختصاص داده است. یکی از احادیثی که در این زمینه وجود دارد، در کتاب کامل الزیارات إبن قولِویه است. وی از برجسته‌ترین چهره‌های راویان شیعه در قرن چهارم هجری و یکی از بهترین شاگردان شیخ کلینی صاحب کتاب «الکافی» و نیز از برجسته‌ترین مشایخ شیخ مفید است. علما و فقهای شیعه برای او احترام خاصی قائلند و توثیق بسیاری از راویان شیعه به دلیل روایت او از آنهاست. شیخ مفید از او به نیکی یاد کرده است. این روایت را در ادامه می خوانیم:

ابراهیم بن شعیب میثمى نقل می‌کند شنیدم امام صادق علیه‌السلام فرمود «هنگامى که حسین بن على متولّد شد، حق تعالى به جبرئیل امر فرمود که در ضمن هزار فرشته دیگر به زمین فرود آید و از طرف خدا و خودش به رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله تهنیت بگوید. حضرت فرمود: محل فرود آمدن جبرئیل جزیره‌‏اى بود در میان دریایى و در آن جزیره مَلکی به نام «فطرس» می‌‏زیست که از حاملان عرش محسوب می‌شد و حق تعالى او را بر انجام کارى مبعوث کرد و چون وى در به جا آوردن آن سستى کرد،‌ بالش شکسته شد و در آن جزیره افتاد و مدت 600 سال خداوند را عبادت می‌‏کرد تا امام حسین علیه‌السلام متولد شد. 

«فطرس» به‏ جبرئیل عرضه داشت: کجا می‌روی؟ جبرئیل فرمود: خداوند متعال بر محمّد صلّى اللَّه علیه و آله نعمتى عنایت فرموده و من را براى گفتن تهنیت از جانب خودش و خودم به نزد آن جناب فرستاده اکنون محضر مبارک آن حضرت می‌‏روم. «فطرس» عرضه داشت: اى جبرئیل، من را با خودت ببر شاید رسول خدا براى من دعاء فرماید.

حضرت فرمود: جبرئیل «فطرس» را با خود برد و هنگامى که به مکان رسول خدا رسید، «فطرس» را بیرون گذارد و خودش محضر مبارک آن حضرت مشرّف شد و از ناحیه خدا و خود به حضرتش تهنیت گفت و سپس حال «فطرس» را گزارش داد. رسول خدا فرمود: اى جبرئیل او را داخل کن. جبرئیل او را داخل کرد و او حال خود را براى آن جناب بازگو کرد. پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله برایش دعاء کرد و فرمود: بال شکسته‌ات را به این مولود (در روایتی دیگر، گهواره ایشان) بکش و به جاى خودت برگرد. حضرت فرمود: «فطرس» بال شکسته‏‌اش را به  امام حسین علیه‌السلام (در روایتی دیگر گهواره ایشان) کشید و سالم شد و به هوا پرواز کرد و (با خوشحالی) گفت:

اى رسول خدا، این ماجرا حتمى است که امّت شما این مولود را خواهند کشت و در مقابل حقّى که این مولود بر من دارد، ملتزم هستم هر زائرى که او را زیارت کند، زیارتش را به آن حضرت رسانده و هر سلام‏‌کننده‏‌اى که به حضرتش سلام کند، سلامش را به محضرش ابلاغ کرده و هر کسى که به ایشان سلام گوید، آن را به حضورش عرضه کنم. این را گفت و بالا رفت.» _{^{(کامل الزیارات، ص66)}}

ماجرای فطرس ملک در این روایت حاوی چند پیام است:
1.  خداوند به خاندان وحی اذن شفاعت داده است.
2. تمام خلایق برای شفاعت محتاج پیامبر صلی الله علیه و آله و خاندان مطهر ایشان هستند.
3. امام حسین علیه السلام، مصباح هدایت و کشتی نجات نه تنها برای انسان ها بلکه برای تمام موجودات ذی شعور همچون ملائک است.
4. نقش امام حسین علیه السلام طبق حکمت خداوند در شفاعت و دستگیری بسیار ویژه و خاص است؛ این ویژگی بوده، هست و تا قیامت خواهد بود.
5. هر انسانی در هر شرایطی می تواند از شفاعت حسینی بهره ببرد  تا خطاهایش ترمیم شود؛ نمونه آن را در گذشته و تاریخ معاصر بارها دیدیم و یا در داستان ها خواندیم و در منابر شنیدیم.
6. شفاعت حسینی همراه با عزت دادن و تکریم شفاعت شونده است؛ همچنان که فطرس ملک مقرب درگاه خدا شد و نقش ویژه ای را در قبال زائران امام حسین علیه السلام ایفا کرد.

منبع:تسنیم