آیت الله ناصری از حقیقت دنیا می فرمایند:
عقیق: « تمام کارهای ما حساب و کتاب دارد. شغل حضرت سلیمان بن داود (ع) حصیر بافی بود و خوراکش نیز از همین شغلش بود با اینکه صاحب مکنت و سلطنت عظیمی بود که همه این‌ها را خودش از خدا خواسته بود.
حضرت سلیمان فرزندی داشت که فوت کرد، ایشان خیلی ناراحتی کرد، دو مَلَک آمدند برای دلداری حضرت، یکی از آن‌ها گفت ما دو نفر اختلاف داریم و اختلاف ما را حل کنید. من کشت و زرعی داشتم و ایشان آمده و محصولاتم را از بین برده است، چرا این کار کرده است؟
حضرت سلیمان به او گفتند: چرا این کار را انجام دادی و کشت و زرع ایشان را نابود کرده ای؟
در جواب گفت: ایشان در جاده و مسیر عبور کشت و زرع کرده، من هم از این جاده عبور می‌کنم. در نتیجه محصول ایشان از بین رفت.
حضرت به مَلَک اولی گفتند: این شخص ضامن نیست و تو نباید در مسیر عبور و مرور کشت می‌کردی.
ملک اول به حضرت گفت: سلیمان، دنیا جاده است، در مسیر رفتن است، چه کسی مانده که بچه تو بماند. این دنیا جای ماندن
نیست. نخواهی بروی به زور می‌برندت! ...»
منبع: پایگاه خبر رسانی آیت الله ناصری
کدخبرنگار:211005
