با توجه به اینکه در نظر شیعه، خلیفه و جانشین رسول خدا(ص) باید به دستور خدا باشد به همین دلیل، امام علی(ع)از همان بدو تولد، مورد توجه خاص خداوند قرار داشت.

 این شخصیت مراحل زندگی را طی می‌‌کنند و برای آنکه به مرحله امامت و زعامت برسند نیاز به رشد و تربیتی دارند که الهی باشد لذا از همان کودکی، خواست خدا بر این قرار گرفت که ایشان در خانه‌ پیامبر اکرم (ص) بزرگ شوند.

خود امیرالمومنین علی(ع) می‌گویند که در آن دوران حضرت رسول اکرم(ص) مرا در آغوش می‌گرفت من را در کنار خود قرار می‌داد، لقمه در دهانم می‌گذاشت و هر روز دانشی را بر دانش من می‌افزود، یعنی تربیتی که لازمه یک فرد برای زعامت و امامت بر مردم است. 

نکته جالبی که شیعه و سنی در آن اتفاق نظر دارند این است که وقتی فرشته وحی بر قلب پیامبر(ص) نازل می‌شود، امیر مومنان علی(ع) در نهج البلاغه می‌فرماید: من صدای ناله‌ای را شنیدم. از پیامبر(ص) پرسیدم این ناله چه بود؟ حضرت فرمود: این ناله شیطان بود که از امروز به بعد شنیده خواهد شد. همان جا بود که امام علی(ع)‌ اظهار اسلام و ارادت خدمت حضرت رسول(ص) کردند.

این هم جزء نکاتی است که ثابت می‌کند امام علی(ع) اولین فرد مسلمان بوده‌اند و با این که سن کمی داشته‌اند اما به بلوغ فکری کامل رسیده و به حضرت رسول(ص) ایمان آورده و اسلام را قبول کردند.

در این باره بهتر است دیدگاه مستشرقان درباره ائمه(ع) را نیز بررسی کنیم تا متوجه شویم امامان ما دارای چه شخصیت علمی و سرشار از حکمت هستند که حتی غیر مسلمانان نیز در پی درک و شناسایی آن هستند.

ما معتقدیم اهل بیت(ع) سه ویژگی یا شرط را دارا هستند تا مقام امامت به آنها برسد؛ علم، عصمت و افضلیت در معنویت.

علم امامان قبل از امامتشان در حد و اندازه‌ای است که مدیریت معاش و معاد را بر عهده دارند اما علم امامت اینها بیش از اینها است و در موقعی که به امامت می‌رسند از طرف خداوند هر علمی را که اراده بکنند شکافته و باز می‌شود و به آنها اعطا می‌‌شود.

رسول خدا(ص) می‌فرمایند: «لو اجتمع الناس علی حب علی بین ابی طالب لما خلق الله عزوجل النار؛ اگر تمام مردم اجتماع می‌‌کردند در حب به علی(ع)، خداوند هیچگاه جهنمی را خلق نمی‌‌کرد.»

منبع: 598

212009