دو مساله درباره عاشورا

رضا صیادی- امام حسین(ع)زمانی که به سوی کربلا حرکت کند،فرمود:«من برای اصلاح دین امت جدم قیام می‌کنم.»اگر همین جمله را بررسی کنیم،می‌توانیم به نتایج بسیاری برسیم.امام حسین ثابت کردند که نباید در برابر فساد و فسخ سازش کرد،بلکه باید در این شرایط با اتکا به نهی از منکر و امر به معروف پا به عرصه جاد گذاشت.

ابلاغ و انتقال پیام عاشورا در گرو 2 مساله است،اول بالا بردن فهم و بصیرت خودمان و دوم انتخاب زبانی مناسب.باید توجه داشته باشیم که محدود کردن امام حسین(ع)به چند روضه و مقداری اشک،بزرگ‌ترین ظلم در حق آن حضرت است،منظور نگارنده این نیست که به روضه و اشک کم اهمیتی شود؛به هبچ وجه،اصلا دستور ائمه اطهار است که برای امام حسین(ع)مراسم بگیریم و عزاداری کنیم،اما نباید به همین اکتفا کنیم،باید به فکر افزایش بصیرت و دانشمان نیز باشیم.باید بدانیم که نهضت حسینی چرا و چگونه شکل گرفت.

اگر می‌خواهیم شعار «هر روز عاشورا و همه جا کربلاست» را درک کنیم ،باید جبهه حق و باطل را تشخیص دهیم.لازم است که ابعاد مختلف قیام عاشورا بشناسیم .اگر زندگی امام حسین،جهان بینی حضرت،توجه ایشان به فرامین الهی و حتی آرایش نظامی‌شان را در روز عاشورا بررسی کنیم،متوجه خواهیم شد که دریایی از مطالب آموزنده در این حوزه وجود دارد که ما حتی بخش کوچکی از آن را هم نشناخته‌ایم.در چنین شرایطی وطیفه مداحان وروحانیون 2چندان می‌شود؛مداح اهل بیت اگر ممدوح خود را بشناسد،شان او را در اشعار و سبک‌هایی که انتخاب می‌کند در نظر می‌گیرد و در مدح آنها غلو هم نمی‌کند،حد تعادل را رعایت می‌کند،مانند آن بیت معروف مرحوم شهریار:«نه خدا توانمش گفت،نه بشر توانمش خواند...»

خدا کند در این روزهای بزرگ فراموش نکنیم که عزاداری‌ها باید پله‌ای باشد برای رسیده ما به اهل بیت علیهم‌السلام.