به گواهی آه - شعر خوانی نفیسه سادات موسوی

رو گرفتی از من و درد نهانی داشتی 
بشکند دستی کزو بر رخ نشانی داشتی

ماجرای کوچه را با من نمی گوید حسن 
من نمی دانم چرا قد کمانی داشتی

جان حیدر, گریه های های هایم را ببخش
تازه فهمیدم شکسته-استخوانی داشتی 

میخ در, دیوار, آتش, ضربه ی سیلی, لگد
یاس هجده ساله پشت در چه جانی داشتی؟ 

تا نیفتد شعله در جان ولایت, سوختی 
ایستادی روی پایت تا توانی داشتی 

تو دعاشان کردی و کاری نکردند, ای دریغ
من بمیرم... تو عجب همسایگانی داشتی 

نه ضریحی مثل زینب, نه حریمی چون حسین
کاش مانند حسن, سنگ نشانی داشتی