۰۲ آذر ۱۴۰۳ ۲۱ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۵۲ : ۰۵
عقیق: حجتالاسلام والمسلمین «میثم علیپناه» سخنران مذهبی در گفتگو با عقیق با اشاره به فضایل عزاداری و گریه بر مصائب حضرت سیدالشهداء(ع)، اظهار کرد: اگر مجموعه روایات درباره امام حسین(ع) را بررسی کنیم، میبینیم برای اقامه عزا در مصائب ایشان و گریه برای حضرت(ع) و همه متعلقات مربوط به امام حسین(ع) و پیادهروی اربعین بسیار مورد تاکید است و فضایل عجیب و غریبی برای آن بیان شده است چراکه به تعبیر یک نویسنده عربی «الاسلامُ نبوی الحدوث و حسینی البقاء».
وی افزود: استاد ما مرحوم آیتالله مجتهدی می فرمود: یکی از علما وقتی می خواست تکبیرهالاحرام نماز را بگوید قبلش میگفت: «صَلَّى اللَّهُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ»، پرسیدند این کار در جایی سفارش نشده، دلیل انجام آن چیست؟، فرمود: اگر امام حسین(ع) نبود خبری از اسلام و نماز نبود، از اینرو، جا دارد قبل از نماز از حضرت(ع) یاد کنیم!
این استاد حوزه علمیه ادامه داد: نقل است در زمان آیتالله شیخ عبدالکریم حائری یزدی، موسس حوزه علمیه قم وقتی رضاشاه مجالس روضه امام حسین(ع) را تعطیل کرد، ایشان بشدت غصهدار شد، یکی از شاگردان گفت: روضه و عزاداری مستحب است، چرا برای تعطیلی مجالس مستحب انقدر خود را ناراحت میکنید؟، ایشان پاسخ داد: بله مستحب است، اما همه واجبات را این مستحب نگاه داشته است، اگر این مستحب نبود خبری از اسلام نبود.
حجتالاسلام علیپناه تصریح کرد: مسئله اقامهی عزا و تعظیم شعائر حسینی(ع)، ضامن بقای دین و امتداد خط تشیع است، از اینرو برای گریه کردن، اقامه عزای حسینی(ع) و پیادهروی اربعین آثاری وعده داده شده که برای هیچ امام دیگری نیست. باید توجه داشت ما برای هیچ امامی جز حضرت سیدالشهداء(ع) اربعین نداریم، چون این اربعین حسینی و احیاء و زنده نگاه داشتن قیام حسینی مترادف زنده نگاه داشتن دین خدا است.
این کارشناس مذهبی در ادامه بیان کرد: یکی از مداحان اهل بیت(ع) به مجلس امام صادق(ع) رفت و جلسه درس ایشان را پرشور و امام(ع) را مشغول تدریس یافت، و خواست بی سروصدا خارج شود، حضرت(ع) وی را صدا زدند و فرمودند: چرا به ما جفا می کنی؟، وی متعجب شد: من جفا می کنم؟! حضرت صادق(ع) فرمودند: چرا برای ما مرثیه نخواندی و ما را به یاد جدمان سیدالشهداء(ع) نینداختی؟ اگر جد ما به کربلا و در داخل گودال نمیرفت و سر از بدن مبارکش جدا نمیشد، نه این درس و بحث بود و نه از اسلام اثری بر جای میماند.
حجتالاسلام علیپناه تاکید کرد: این یعنی همه عبادات و اصل دین ما مرهون قیام امام حسین(ع) است، لذا هر کاری برای زنده نگاه داشتن یاد و نام ایشان انجام شود، هم سبب اجر و ثواب دارد و هم واجب عینی است.
وی با بیاناینکه پیادهروی اربعین یکی از بزرگترین اجتماعات بشری و حرکتی بینظیر است که چشمها را به خود خیره میکند، گفت: زمانی درباره بزرگی کار امام حسین(ع) و اربعین صحبت میکنیم و زمانی میگوییم کدام جذبه عشقی میتواند بیش از 30 میلیون نفر را اینچنین به خود جذب کند که علیرغم همه خطرات و تهدیدات، اربعین را به بزرگترین رسانه شیعی برای معرفی مکتب حسینی(ع) به عالم تبدیل کنند.
حجتالاسلام علیپناه با بیاناینکه هر کس به هر نحوی در شکلگیری این حرکت مهم و خیرهکننده نقش دارد، قطعاً اجر میبرد، ابراز کرد: قبل از ظهور امام مهدی(عج)، باید همه عالم با امام حسین(ع) آشنا شوند چراکه امام زمان(عج) خود را با جدشان معرفی می کنند، این یعنی امام حسین(ع) تا آن زمان در جهان شناخته شدهاند و امروز اربعین بهترین راه برای ایجاد این شناخت جهانی است چون در این عصر ارتباطات چشم همه عالم به آن دوخته شده که چه چیز باعث میشود پیر و جوان، کودک و بزرگ، زن و مرد با این عشق و با وجود همه سختیها رهسپار کربلای معلی شوند!
این استاد حوزه با اشاره به برخی شبهات و شیطنتهایی که میکوشد اجر پیادهروی اربعین را با نگاههای این دنیایی کاهش دهد، گفت: اساس این حرف که گفته شود شیعه هر کاری میکند و بعد با یک زیارت اربعین بر آنها قلم عفو کشیده میشود، صحیح نیست که اصلا بخواهیم به آن پاسخ دهیم. چه کسی گفته با یک یاحسین(ع) گفتن، کل گناهان آمرزیده میشود. امام صادق(ع) به یکی از شیعیان فرمودند: اعمال زشت و گناه از شیعه به دلیل منسوب بودنش به ائمه(ع) بدتر و ناپسندتر است. شیعه زینت اهل بیت(ع) است، اینطور نیست که هر کاری انجام دهد و بعد با یک زیارت اربعین همه گناهانش بخشیده شود، حساب و کتاب خدا دقیق است و در قیامت مو را از ماست میکشند چنانکه پیامبر(ص) به حضرت زهرا(س) فرمودند: فاطمه جان! در قیامت از تو هم حسابکشی میشود!
وی تاکید کرد: باید توجه داشت امام حسین(ع) در مسیر بندگی جنبه دوربرگردان دارند یعنی اگر در مسیر بندگی، از سر جهل نه از سر آگاهی به ورطه گناه افتادیم، بتوانیم مجدد با عنایت امام حسین(ع) به مسیر بازگردیم نه آنکه با دلخوش بودن به وجود مقدس حضرت اباعبدالله الحسین(ع) با علم و آگاهی مرتکب خطا و گناه شویم. چراکه اساساً امام حسین(ع) نمیپسندند که دوستانشان به گناه آلوده شوند.
حجتالاسلام علیپناه افزود: تمام بزرگان عالم اعم از علما، عرفا، حکما و فلاسفه یک تار موی حضرت علیاصغر(ع) نمیشوند، این همه اولیای الهی در کربلا کشته نشدند که ما یک دهه عزاداری کنیم و بعد به گناه و عادت ناپسند مشغول شویم، فلسفه قیام حسینی(ع) با این همه هزینه معنوی و انسانی صرفاً این نیست که ما یک پیادهروی اربعین برویم و گریه کنیم و قیمه بخوریم، بلکه تمام اینها وسیله است که ما درست شویم تا ما تربیت شویم و بوی سیدالشهداء(ع) را بگیریم.
وی با اشاره به عدم امکان حضور در پیادهروی اربعین امسال به دلیل شیوع کرونا، تصریح کرد: شاید برای برخی این سوال مطرح باشد امسال که راه بسته است چه کنیم و گلایه دارند و به خدا شکوه و ناله میکنند (که جا هم دارد)، به دلشکستگان نرفتن به پیادهروی اربعین میگویم این سفر هدف ما نبوده بلکه وسیله نزدیک شدن به هدف اصلی است، خیلی ناراحت نباشیم چراکه از طرق دیگر میتوان به خیل عشاقالحسین(ع) در اربعین ملحق شد، این عدم توفیق ناراحتی، حسرت و آه دارد اما باید بدانیم امام حسین(ع) در همه شئون زندگی ما حضور دارد.
حجتالاسلام علیپناه با بیاناینکه شیعه باید خود را با شرایط هماهنگ کند، اضافه کرد: در گذشته شرایطی به گونهای بود که راه کربلا بسته بود اما عشق به امام حسین(ع) در دلهای مردم آن روزگار کم نشد، امسال آنها که آه حسرت بر لب دارند، موکبدارانی که میلیونها تومان را هزینه پذیرایی از زائران حسینی(ع) میکردند، این هزینه را به فقرا که امسال مشکلات بیشتری به دلیل کرونا دارند، اختصاص دهند، آنها که اطعام زائران اربعین را انجام میدادند هزینهاش را به عشق امام حسین(ع) به محرومان بدهند که بعضا فقر بین آنها و امام حسین(ع) فاصله میاندازد.
این استاد حوزه درباره آثار و برکات و نیز فلسفه گریستن بر مصائب حضرت اباعبداللهالحسین(ع) بعد از 14 قرن، بیان کرد: اگر کسی با شخصی بزرگ و هدایتگر ارتباط عاطفی برقرار کند قهراً اطاعت از آن فرد برایش جذابتر و راحتتر میشود، گریه عواطف انسان را تشدید میکند و عشق به امام حسین(ع) را در دل انسان افزایش میدهد و اینچنین زمینه اطاعت از امام(ع) در او فراهمتر میشود. عاشق از خدایش است که معشوق چیزی از او بخواهد ... اگر این اشکها موجب ارادت ما شود قهراً اطاعت از فرامین امام حسین(ع) هم نسبت به قبل در ما بیشتر میشود. اساساً یکی از فلسفههای گریستن و پاداش مترتب بر آن، برانگیختگی عواطف و اطاعت بیش از پیش از ائمه هدی(ع) است و یکی از جهات آن هم این است که وقتی عواطف انسان زنده شود داستان کربلا در دلها زندهتر شده و نسل به نسل منتقل میشود و درنهایت دین خدا بقا و تداوم مییابد.
حجتالاسلام علیپناه در ادامه ابراز کرد: برای مثال اینکه همایشی مثل «شیرخوارگان حسینی» را داریم و چند هزار بانو با کودکان شیرخوار خود در آن شرکت میکنند و دنیا آن را میبیند یا در اربعین آن اجتماع دیده میشود، این سوال پیش میآید که 1400 سال پیش چه رخ داده که هنوز شیعه عزادار آن است؟ مگر چه رخ داده که این سوگ ادامه دارد؟ اگر یک وجدان بیدار پیدا شود به سوالات مهمی پاسخ داده میشود. اینکه از انعکاس پیادهروی اربعین در رسانههای جلوگیری میشود به دلیل ترس از همین سوالات و بیدارگری ناشی از آن است چراکه هر کس با مکتب امام حسین(ع) آشنا شود، دیگر زیر بار هیچ ظلمی نمیرود و این برای طواغیت عالم بزرگترین خطر است.
وی درباره کیفیت گریهای که در روایات برای آن برکات و آثار بسیار ذکر شده است، گفت: آثار تصریح شده در روایات بر گریهای مترتب است که موجب بیداری و دوری از گناه شود، اشکی که عواطف انسان را برانگیخته کند و زمینهساز اطاعت از امام(ع) باشد، وگرنه گریه خشک و خالی فایده ندارد چنانکه در مقاتل آمده ظلمه کربلا هم در خیلی جاها گریه کردند بعضاً دلشان سوخت اما دنیاطلبی اجازه نمیداد جانب حق را بگیرند. بنابراین، اشکی که موجبات ترک گناه، اطاعت از امام معصوم(ع) و زنده نگاه داشتن عاشورا را فراهم میکند، ارزشمند و قیمتی است.
حجتالاسلام علیپناه درباره تاثیر استفاده از ابزار هنر همچون نمایش «محشر» که این روزها به همت سازمان رسانهای اوج در پارک ارم تهران روی صحنه است، بر ترویج شعائر حسینی و فضاسازی عاشورایی و اربعینی در جامعه، خاطرنشان کرد: قطعاً باید از همه امکانات و ظرفیتهای مشروع و موجود برای ترویج فرهنگ و حقیقت عاشورا استفاده شود و این کاری است که شیعه در طول تاریخ کرده است. در گذشته ظرفیتهای کنونی همچون فضای مجازی و شبکههای اجتماعی در اختیار ما نبود اما اکنون این فرصت مهیا است و باید از این مرکب رایگان استفاده کرد و ابتکار عمل را در دست گرفت و پیشتاز بود، همانطور که دشمنان ما از هر ظرفیت و فرصتی استفاده میکنند.