چرا رهبری مثال‌های جزیی می‌زنند؟

عقیق:به نظر شما دلیل اینکه رهبری جامعه ما در یک صحبت عمومی و رسمی، با جزئیات از اقدامات مردم در مبارزه با کرونا صحبت می‌کنند، چیست؟

از چند شهر و از اقشار مختلف مردم با تنوع کاری بالا، مثال‌هایی را ذکر کردند.  

یک تلقی در حل مسائل اجتماعی، این است که اصلی‌ترین کار را باید مسؤولانانجام دهند و مردم تنها باید دستورات و الزامات از سوی ستاد مبارزه با کرونا را رعایت کنند. 

مردم در این تلقی، تنها مکلف‌اند و نقش آفرینی‌ای که دارند در همین حد، تعریف می‌شود. اما در منظومه فکری رهبری، ماجرا به گونه دیگری است. وظیفه اصلی مبارزه با هر بحرانی اولا به عهده مردم است. مردم هستند که در منطقه تاثیرگذاری خود باید با یک نگاه کلان، فعال شوند و تصویر از بالای جامعه، تصویر یک رزمایش عمومی شود. 

جامعه مهدوی نسبت به دیگران احساس مسئولیت دارد و و علاوه بر خودسازی، دیگرسازی را هم در زندگی خود پیگیری می‌کند.

آن نیروی تمام ناشدنی‌ای که در مسائل اجتماعی نقش اصلی را ایفا می‌کند. عنصر مردم است. این نیرو باید به میدان بیاید، نقش‌آفرینی کند، هماهنگ با نیروهای دیگر و مسؤولان باشد و احساس تعلق به یک هویت واحد کند.

یکی از وظایف اصلی مسؤولان کشور هم هدایت این جریان فراگیر در کشور است؛ هدایت به معنای گفتمان‌سازی رزمایش عمومی مردم، پشتیبانی و حمایت از گروه‌های مردمی، هماهنگی و انسجام میان مردم برای ایفای نقش هر چه بیشتر در عرصه‌های اجتماعی.

رهبری با مطرح کردن جزیی این موارد کوچک و بزرگ در میان مردم در عرصه مبارزه با کرونا، اولا این حضورها را به چشم می‌آورند، ثانیا تبدیل به گفتمان عمومی می‌کنند. ثالثا این لشکر عظیم مردمی را متصل به یک هویت می‌کند. به گونه‌ای که فردی که در گوشه‌ای از این کشور عظیم مشغول به یک کار کوچک است، خود را متعلق به یک هویت واحدی ببیند. این‌ها تجلی مردمسالاری دینی است.

مهدی شاکر

منبع:فارس