نقش نفس آرام در آرامش انسان

عقیق:برای بسیاری از ما انسان‌ها پیش آمده است که در طول زندگی خود با مشکلات متعددی دست و پنجه نرم کنیم، حتی به ظاهر مرفه‌ترین انسان‌ها در زندگی خود با مسائل گوناگونی مواجه اند و گویا انسان دَمی از این هیاهو دور نیست و ذات زندگی در دنیا همین است. با این وجود بسیارند افرادی که با این خصیصه دنیایی کنار آمده‌اند و با درک هرچه بیشتر از واقعیت وجود خود، به آرامش رسیدند. این چنین انسان‌هایی با اضطراب‌های معمول سایرین مواجه نیستند چرا که از درون به خودسازی پرداخته‌اند.

حجت الاسلام «سید مرتضی حسینی کمال آبادی» طی یادداشتی اختصاصی به بررسی مباحث فوق پرداخته است که در ادامه می‌خوانید:

کشتی آرام در شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هائل
حسب حالی ننوشتی و شد ایامی چند قاصدی کو که فرستم به تو پیغامی چند

به راستی که قلب با نوشتن آرام می‌گردد و قلب آرمیده را توان سلوک هست. اضطراب و استرس، جانکاه است؛ توان تدبیر و ادراک صحیح را از عقل و قلب می‌گیرد و روز و شب آدمی را در زلزله می‌افکند.
هنر آن است که با وجود مشکلات دنیایی، آرامش از وجود انسان نرود.
اضطراب، منشاء‌های گوناگونی دارد؛ ولی ترس یکی از عمده‌ترین علت‌های آن است؛ به ویژه ترس‌هایی که از تصور پیشامدهای ناگوار به وجود انسان سرازیر می‌شود.گاه این ترسِ اضطراب انگیز، لباس کمال به خود می‌پوشد و در این پوشش، پنهان می‌شود.
تعهد داشتن صفت کمالی است ولی پوشاندن ترس از عدم انجام تعهد به لباس تعهد یک اشتباه است. انسان می‌تواند متعهد باشد ولی بدون ترس و استرس بدون راه دادن خیالات باطل به جان. متعهد مضطرب بر فرض که به تعهدهای خود عمل کند، پیشرفت نخواهد کرد؛ چون بر زمین لرزان ساختمان نمی‌توان بنا کرد ولی متعهد آرام و مُدِّبر با عمل به رسالت‌های خود افق‌های پیشرفت را کشف می‌کند.
انسان اگر در همه امور زندگی خود، استرس و اضطراب را حذف کند؛ کشتی وجود او از تلاطم دریا در امان است و مرکبی راهوار و به سمت هدف خواهد شد.
قرآن کریم می‌فرماید: «أَلَا إِنَّ أَوْلِیَاءَ اللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلَا هُمْ یَحْزَنُونَ» (آگاه باشید که بر دوستان خدا نه بیمی است و نه آنان اندوهگین می‌شوند).خداوند متعال در این آیه به ظرفیت وجودی دوستان خداوند اشاره دارد؛ چراکه حزن و خوف انسان را بر زمین سنگین می‌کند و دوستانِ خداوند، اهل پرواز در آسمان معرفت هستند وقتی وجودشان به پرواز در می‌آید؛ دنیا در نظرشان متاع قلیلی است که ارزش وابستگی و استرس را ندارد. آنان در عین حال اولوالعزم هستند و از متعهدترین و سخت‌ترین انسان‌ها در انجام وظیفه خود.
وجود آرامی که سخت در تلاش به منظور پیشرفت است، موفق خواهد شد این نفس آرام همان نفسی است که قرآن کریم از آن به «نفس مطمئنه» یاد می‌کند؛ چنین نفسی را اجازه حرکت وجودی به سوی پروردگار می‌دهند و آن را مورد خطاب «ارجعی الی ربک راضیة مرضیة» قرار می‌دهند، این ظرفیت در وجود انسان با یاد خداوند متعال ایجاد و شکوفایی می‌گردد «الا بذکر الله تطمئن القلوب» و یاد او نور، حضور و وجود است؛ صرف لقلقه زبان نیست.

منبع:مهر