اذیت و آزار دیگران در مسجد نیز در شمار اعمالی است که موجب بی‌بهره‌گی انسان از فضایل و آثار ارزشمند مسجد خواهد بود. در روایت دیگری از حضرت می‌خوانیم:

«هنگامی که یکی از شما وضوی خود را نیکو بگیرد و به سوی مسجد حرکت کند و انگیزه او به جای آوردن نماز در مسجد باشد در مقابل هر گامی که به سوی خانه خدا برمی‌دارد یک درجه وی را بالا می‌برد و یک گناه و لغزش از او محو می‌شود تا اینکه به مسجد داخل شود. وقتی به مسجد داخل شد اوقاتی را که صرف نماز و مقدمات آن نموده است برای او به عنوان نماز محسوب می‌شود و فرشتگان بر شخص نمازگزار تا وقتی که در محل نمازش اقامت نموده است، درود می‌فرستند و می‌گویند: خدایا وی را رحمت کن! خدایا، او را بیامرز! خدایا توبه او را بپذیر! البته این امر تا زمانی است که در مسجد کسی را مورد آزاد خود قرار ندهد و گناهی از او سر نزند.» (3)