۰۳ آذر ۱۴۰۳ ۲۲ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۳۰ : ۱۴
عقیق:سوره ملک یا تبارک شصت و هفتمین سوره جزء بیست و نهم و از سورههای مکی قرآن است. نامگذاری این سوره به «ملک» و «تبارک» به دلیل وجود این دو کلمه در نخستین آیه آن است.
هدف اصلی سوره ملک را بیان عمومیت و ربوبیت خدا برای تمام عالم و انذار به معاد دانستهاند این سوره با تبریک و تحسین خداوند در مورد فرمانروایی و حاکمیت و قدرت مطلقه او آغاز میشود و در آیه دوم آفرینش و مرگ و حیات را برای آزمایش الهی و انتخاب اصلح، ذکر میکند.
آیات اول و دوم این سوره را از آیات مشهور سوره ملک دانستهاند.
در فضیلت تلاوت سوره ملک روایات متعددی وجود دارد. از پیامبر (ص) روایت شده هر کس در شب سوره ملک را قرائت کند اجری مانند احیای شب قدر را خواهد داشت.
در حدیثی دیگر از پیامبر(ص) نقل شده سوره ملک از طرف قاری و صاحب این سوره در روز قیامت مجادله میکند و برای او طلب آمرزش و مغفرت میکند.
از امام باقر (ع) نیز روایت شده سوره ملک مانع از عذاب قبر میشود. من پس از نماز عشاء خود به حالت نشسته آن را قرائت میکنم و پدرم امام سجاد (ع) در شب و روز این سوره را قرائت میکرد. در برخی روایات برای قرائت این سوره خواصی چون امنیت شفاعت و بخشش،دور کردن وحشت قبر و غفران برای اموات،ذکر شده است.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدای بخشاینده مهربان
قُلْ هُوَ الَّذِی أَنشَأَکُمْ وَ جَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصَارَ وَ الْأَفْئِدَةَ ۖ قَلِیلًا مَّا تَشْکُرُونَ ﴿٢٣﴾
بگو: اوست آن کس که شما را پدید آورده و براى شما گوش و دیدگان و دلها آفریده استچه کم سپاسگزارید (۲۳)
قُلْ هُوَ الَّذِی ذَرَأَکُمْ فِی الْأَرْضِ وَ إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ ﴿٢٤﴾
بگو: اوست که شما را در زمین پراکنده کرده و به نزد اوست کهگرد آورده خواهید شد(۲۴)
وَ یَقُولُونَ مَتَىٰ هَـٰذَا الْوَعْدُ إِن کُنتُمْ صَادِقِینَ ﴿٢٥﴾
و مىگویند:اگر راست مىگویید این وعده کى خواهد بود (۲۵)
قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِندَ اللَّـهِ وَ إِنَّمَا أَنَا نَذِیرٌ مُّبِینٌ ﴿٢٦﴾
بگو: علم آن فقط پیش خداست و من صرفا هشدار دهندهاى آشکارم (۲۶)
فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِیئَتْ وُجُوهُ الَّذِینَ کَفَرُوا وَ قِیلَ هَـٰذَا الَّذِی کُنتُم بِهِ تَدَّعُونَ ﴿٢٧﴾
و آنگاه که آن لحظه موعود را نزدیک ببینند چهرههاى کسانى که کافر شدهاند در هم رود، و گفته شود این است همان چیزى که آن را فرا مىخواندید(۲۷)
قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَهْلَکَنِیَ اللَّـهُ وَ مَن مَّعِیَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَن یُجِیرُ الْکَافِرِینَ مِنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿٢٨﴾
بگو:به من خبر دهید اگر خدا مرا و هر که را با من است هلاک کند یا ما را مورد رحمت قرار دهد چه کسى کافران را از عذابى پر درد پناه خواهد داد (۲۸)
قُلْ هُوَ الرَّحْمَـٰنُ آمَنَّا بِهِ وَ عَلَیْهِ تَوَکَّلْنَا ۖ فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِی ضَلَالٍ مُّبِینٍ ﴿٢٩﴾
بگو:اوست خداى بخشایشگر به او ایمان آوردیم و بر او توکل کردیم و به زودى خواهید دانست چه کسى است که خود در گمراهى آشکارى است (۲۹)
قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُ کُمْ غَوْرًا فَمَن یَأْتِیکُم بِمَاءٍ مَّعِینٍ ﴿٣٠﴾
بگو: به من خبر دهید اگر آب آشامیدنى شما به زمین فرو رود چه کسى آب روان برایتان خواهد آورد (۳۰)