خواندن کدام سوره سه درب از در‌های بهشت را باز می‌کند؟

عقیق:سوره فاطر یا ملائکه سی و پنجمین سوره و جزء بیست و دوم سوره‌های مکی قرآن است، این سوره را از آن رو که با حمد الهی آغاز می‌شود، جزو سوره‌های حامدات دانسته‌اند. سوره فاطر از معاد، اوضاع و احوال قیامت و گرفتاری و پشیمانی کافران سخن می‌گوید و انسان را از فریب ظواهر دنیا و وسوسه‌های شیطان بر حذر می‌دارد. اشاره به برخی نعمت‌های الهی، تاکید بر تلاوت قرآن، اقامه نماز و انفاق به عنوان تجارت‌های بی‌زیان از دیگر موضوعات این سوره است. آیه پانزدهم مبنی بر بی‌نیازی خداوند و نیازمندی مردم و آیه هجدهم که نشان از عدل الهی و شدت مجازات در قیامت دارد، از آیات مشهور سوره فاطر است.

در فضیلت تلاوت این سوره از پیامبر (ص) نقل شده هر کس سوره فاطر را بخواند، سه در از در‌های بهشت در روز قیامت او را به سوی خود دعوت می‌کند تا از هر کدام که می‌خواهد وارد شود.

متن آیاتی از سوره فاطر همراه با ترجمه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

إِنَّ اللَّهَ یُمْسِکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ أَن تَزُولَا وَلَئِن زَالَتَا إِنْ أَمْسَکَهُمَا مِنْ أَحَدٍ مِّن بَعْدِهِ إِنَّهُ کَانَ حَلِیمًا غَفُورًا (۴۱)

خدا آسمان‌ها و زمین را نگه می‌دارد تا زوال نیابند، و اگر به زوال گرایند، هیچ یک از شما جز او نمی‌تواند آن‌ها را نگه دارد هر آینه خدا بردبار و آمرزنده است (۴۱)

وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَیْمَانِهِمْ لَئِن جَاءهُمْ نَذِیرٌ لَّیَکُونُنَّ أَهْدَى مِنْ إِحْدَى الْأُمَمِ فَلَمَّا جَاءهُمْ نَذِیرٌ مَّا زَادَهُمْ إِلَّا نُفُورًا (۴۲)

به خدا قسم‌های سخت خوردند که اگر بیم دهنده‌ای بیاید بهتر از هر امت دیگر هدایت یابند، ولی چون بیم دهنده‌ای آمد، جز نفرتشان نیفزود،
(۴۲)

اسْتِکْبَارًا فِی الْأَرْضِ وَمَکْرَ السَّیِّئِ وَلَا یَحِیقُ الْمَکْرُ السَّیِّئُ إِلَّا بِأَهْلِهِ فَهَلْ یَنظُرُونَ إِلَّا سُنَّتَ الْأَوَّلِینَ فَلَن تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَبْدِیلًا وَلَن تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَحْوِیلًا (۴۳)

به سرکشی در زمین و نیرنگ‌های بد و این نیرنگ‌های بد جز نیرنگبازان را، در بر نگیرد آیا جز سنتی که بر گذشتگان رفته است منتظر چیز دیگری هستند، در سنت خدا هیچ تبدیلی نمی‌یابی و در سنت خدا هیچ تغییری نمی‌یابی (۴۳)

أَوَلَمْ یَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَیَنظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ وَکَانُوا أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَمَا کَانَ اللَّهُ لِیُعْجِزَهُ مِن شَیْءٍ فِی السَّمَاوَاتِ وَلَا فِی الْأَرْضِ إِنَّهُ کَانَ عَلِیمًا قَدِیرًا (۴۴)

آیا در زمین نمی‌گردند تا ببینند که عاقبت مردمی که پیش از آن‌ها بوده اند و نیرویی بیشتر داشته اند به کجا کشید، هیچ چیز در آسمان‌ها و زمین نیست که خدا را ناتوان سازد، زیرا او دانا و تواناست (۴۴)

وَلَوْ یُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِمَا کَسَبُوا مَا تَرَکَ عَلَى ظَهْرِهَا مِن دَابَّةٍ وَلَکِن یُؤَخِّرُهُمْ إِلَى أَجَلٍ مُّسَمًّى فَإِذَا جَاء أَجَلُهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ کَانَ بِعِبَادِهِ بَصِیرًا (۴۵)

و اگر خدا بخواهد مردم را به سبب کار‌هایی که کرده اند بازخواست کند، بر، روی زمین هیچ جنبنده‌ای باقی نگذارد، ولی آن‌ها را تا زمانی معین مهلت می‌دهد و، چون مدتشان به سر آمد، به اعمال بندگان خویش آگاه است (۴۵)