مساله رؤیت خداوند در قیامت فکری یهودی است

عقیق:حضرت آیت الله سبحانی پنج شنبه شب در مراسم افطاری دارالقرآن علامه طباطبایی در جمع علما و فضلای حوزه علمیه گفتند: اهل حدیث و اشاعره به این باور هستند که مومنین با همین چشم خداوند را می بینند؛ احمد ابن حنبل و اشعری چنین تصوری دارند.

ایشان افزودند: در وهله اول باید محل نزاع را پیدا کنیم؛ محل نزاع در دو نقطه است؛ اکثریت این گروه بر این باور هستند که خدا را در دنیا نمی توان دید بلکه در آخرت چنین امری امکان پذیر است.

معظم له بیان کردند: محل نزاع دیگر در جایی است که با همین عیون با بودن جهت و مکان و مقابله بخواهند خدا را ببینند؛ این گروه تمام شرایط فیزیکی در رویت را می پذیرند ولی برخی از آنها مساله را کمی نازک تر کرده اند.

حضرت آیت الله سبحانی یادآورشدند: گاهی اوقات بیان می کنند که خداوند در آخرت حس ششمی را می آفریند و با آن حس خدا را می بینیم که این نیز محل بحث نیست، بلکه این گروه معتقد هستند که با چشم مادی خدا دیده می شود.

ایشان گفتند: در وهله اول باید ریشه این عقیده را دنبال کنیم؛ در بخاری این بحث مطرح شده است و به همین خاطر آن را جزو عقاید خود قرارداده اند؛ این گروه معتقد هستند که صحیح بخاری امکان اشتباهی ندارد.

ایشان افزودند: آیه معروفی که در سوره یوم القیامه وجود دارد بیان می کند که به بحث وجوه ناظره اشاره دارد؛ برخی ناظره را به معنی دیدن گرفته اند و دیگری به معنی انتظار روی کرده اند؛ ولی اگر بخواهیم آیه را با قرینه اش مطالعه کنیم به نتایج بهتری می رسیم.

معظم له بیان کردند: به هرنحوی این آیه را معنی کنیم باید کلمات و جملات همراه این آیه را نیز ببینیم و قرینه بگیریم؛ بنابراین بهترین دلیلی که این گروه بر رؤیت خداوند در آخرت دارند در همین آیه است ولی اشتباه آنها این است که مقابله های آیه (باصره و ناظره) را به خوبی در کنار هم نمی نشانند.

حضرت آیت الله سبحانی یادآورشدند: مساله رؤیت الله فی یوم القیامه فکری یهودی است؛ رحبانیون بیان کردند که خداوند را روی کرسی دیدیم؛ همین بحث ها در بین مسلمانان نیز مطرح می کردند و این مسایل وارد محیط اسلامی شده است.

ایشان گفتند: ما به حدیث بخاری احترام می گذاریم؛ برخی از آیات و روایات آنها صحیح است، ولی اینکه حدیث بخاری چکش خور نباشد اشتباه است.

ایشان با اشاره به رحلت حضرت خدیجه(س) افزودند: ایشان اولین زنی بودند که ایمان آوردند؛ ایمان حضرت خدیجه، ایمان به رسالت بود والا ایمان به توحید از پیشتر نیز وجود داشت؛ ابن ابی الحدید بیان می کنند که امام علی(ع) در غار حرا صدای جبرئیل را شنید و اگر این روایت صحیح باشد امام علی(ع) در حرا ایمان آورده است.

معظم له بیان کردند: ایشان از یک طایفه بزرگ قریش بود و همه چیز را از دست داد و ایمان خودش را گرفت؛ آسیه نیز دربار و نعمت هایش را رها کرد و ایمانش را دریافت؛ حضرت خدیجه نیز همه چیز را داد و ایمان خودش را دریافت؛ ایشان سه سال در شعب ابی طالب گرسنگی کشیدند؛ شعب ابی طالب در کنار مسجد الحرام است.

حضرت خدیجه(س) به شهادت رسید

حضرت آیت الله سبحانی یادآورشدند: حضرت خدیجه چند روز پس از خروج از شعب به دلیل بیماری شربت شهادت را چشید.