عقیق:درباره عظمت ماه رمضان حدیثی از امام رضا علیه السلام نقل شده که ایشان از اجداد خود و از امیرالمؤمنین علیه السلام آورده که آن حضرت(ع) فرمود: «حضرت رسول صلی الله علیه و آله در یکی از روزها سخنانی برای ما ایراد کرده و فرمودند: «ای مردم! ماه خدا با برکت و رحمت و آمرزش فرا رسیده ماهی که آن در نزد خداوند برترین ماه ها، روزهایش برترین روزها، شب هایش برترین شب ها و ساعاتش برترین ساعات است و آن ماهی می باشد که به میهمانی خداوند در آن دعوت شده، و سزاوار کرامت خداوند گردیده اید.

نفس هایتان در این ماه تسبیح، خواب هایتان عبادت، عملتان پذیرفته و دعایتان مستجاب است، پس از خداوند با نیت های صادق و دل های پاک بخواهید تا توفیق روزه و تلاوت قرآن را به شما عنایت فرماید چرا که بدبخت کسی است که در این ماه بزرگ از آمرزش خداوند محروم بماند، با تحمل گرسنگی و تشنگی در این ماه گرسنگی و تشنگی روز قیامت را به یاد آورید.

به فقرا و مساکین صدقه بدهید، بزرگان را محترم شمارید، به کودکان رحم کنید و صله رحم به جا آورید، زبان ها را حفظ کنید، چشم ها را از نگاه حرام بپوشانید و گوش ها را از شنیدن چیزهایی که حرام است ببندید؛ به یتیمان مردم مهربانی کنید تا با یتیمان شما نیز خوش رفتاری کنند، از گناهانتان به خدا توبه کنید، در وقت نماز دست ها را به دعا بلند کنید زیرا که بهترین وقت ها وقت نماز است که خداوند عزّ و جلّ با رحمت به بندگانش نظر کرده و زمانی که او را مناجات کنند، اجابت می کند.

ای مردم! نفس و جان شما در گرو اعمال شماست پس با استغفار آن را برهانید. پشت های شما از گناهان سنگین است پس آن را با سجده های طولانی سبک کنید و بدانید که خداوند عزوجل سوگند یاد کرده که نمازگزاران و سجده کنندگان را عذاب نکرده و به آتش جهنم آنان را نترساند در روزی که همه مردم در نزد پروردگارشان حاضر می شوند.

ای مردم! کسی که مؤمن روزه داری را در این ماه افطار دهد موجب آزادی خود از آتش جهنم و آمرزش گناهان گذشته اش توسط خداوند می شود؛ اگر که به اندازه نصف خرمایی یا نوشانیدن آبی باشد، از آتش جهنم بپرهیزید.

اخلاق خوش

ای مردم! کسی که در این ماه اخلاقش را نیکو کند این خوش خلقی برایش جواز بر صراط است در روزی که قدم ها در آن می لغزند و هرکس بر زیردستان خود در این ماه آسان بگیرد، خداوند هم حسابش را آسان می کند و هر کس در این ماه به مردم شر نرساند خداوند هم غضبش را در روز قیامت از او برمی دارد، هر کس یتیمی را در این ماه گرامی بدارد، خداوند هم او را در روز قیامت گرامی می دارد هر کس در این ماه صله رحم کند خداوند هم در روز قیامت رحمتش را نصیب او می کند و اگر قطع رحم کند خداوند هم رحمتش را از او قطع می کند.

هر کس در این ماه نماز مستحبی به جای آورد، خداوند برای او دوری از آتش جهنم را می نویسد؛ هر کس در این ماه نماز واجبی را به جای آورد خداوند به مانند ثواب هفتاد نماز واجب را که در ماه های دیگر خوانده به او می دهد و هر کس در این ماه صلوات بسیار بر من فرستد خداوند میزان ثوابش را در روزی که میزان ها سبک می شوند سنگین می کند.

هر کس در این ماه آیه ای از قرآن را تلاوت کند اجرش به مانند کسی است که در ماه های دیگر ختم قرآن نماید.

درهای بهشت

ای مردم! درهای بهشت در این ماه باز است پس از پروردگارتان بخواهید تا آن را بر شما نبندد و درهای جهنم بسته است پس از پروردگارتان بخواهید آن را بر شما نگشاید و شیطان ها در بند کشیده شده اند از پروردگارتان بخواهید که آنها را بر شما مسلط نسازد.

امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: «من به پاخاستم و عرض کردم: یا رسول الله! برترین اعمال در این ماه چیست؟»

پس فرمودند: «برترین اعمال در این ماه پرهیزگاری از محارم خداوند عزّوجلّ است.»

پاداش الهی

روایت است از حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام که فرمود: یک فرد یهودی به خدمت حضرت رسول صلی الله علیه و آله رسید و از حضرت(ص) خواست که او را از جواب سؤالاتی چند آگاه کند و از جمله سؤالش بود که: به چه دلیل خداوند عزّوجلّ روزه را برای امت تو سی روز واجب کرده در حالی که برای دیگر امت ها بیشتر؟

حضرت(ص) در جواب فرمودند: «زیرا آدم علیه السلام زمانی که از [میوه] آن درخت خورد به مدت سی روز در شکمش ماند پس خداوند بر نسلش گرسنگی و تشنگی را واجب کرد اما این که در شب می خورند لطفی است از جانب خداوند عزّوجلّ بر آنان و بر آدم پس خداوند روزه را بر امتم واجب کرد.»

آن گاه حضرت(ص) این آیه را خواندند: «کتِبَ عَلَیکمُ الصِّیامُ کما کتِبَ عَلَی الَّذینَ مِنْ قَبْلِکمْ لَعَلَّکمْ تَتَّقُونَ أَیامًا مَعْدُوداتٍ...» (بقره: 183) بر شما روزه نوشته شده هم چنان که بر کسان قبل از شما، تا شاید تقوا پیشه کنید در روزهایی مشخص.

یهودی عرض کرد: راست گفتی ای محمد صلی الله علیه و آله پاداش کسی که این ماه را روزه بگیرد چیست؟ حضرت(ص) در جواب فرمودند: هیچ مؤمنی در ماه رمضان برای رضای خدا روزه نمی گیرد مگر این که خداوند هفت خصلت را به او عنایت کند: اول [گوشت] حرام را از بدنش آب می کند. دوم: از رحمت خدا دور نمی شود. سوم: کفّاره اشتباهات پدرش آدم می شود. چهارم: خداوند عزّوجلّ سختی های جان دادن را بر او آسان می کند. پنجم: از گرسنگی و تشنگی روز قیامت در امان است. ششم: خداوند آزادی و دوری از آتش جهنم را به او عطا می کند. هفتم: خداوند از طعام های پاکیزه بهشت به او می خوراند.1

پی نوشت:

1-آداب و ادعیه ماه رمضان، صص 55 ـ 49.

منبع: پایگاه اطلاع رسانی حوزه