سیره ی مناجاتی امام محمد باقر(ع)

عقیق: افلح غلام آزاد شده ی امام باقر(ع) می گوید: امام باقر(ع) را در کنار کعبه دیدم  زار زار و های های گریه می کرد،به آن حضرت عرض کردم: پدر و مادرم به فدایت، مردم به شما نگاه می کنند، مناسب است که آرام گریه کنی.

در پاسخ فرمودند:

وای بر تو ای افلح! چرا بلند گریه نکنم؟ شاید خداوند متعال با نظر لطفش به من بنگرد، تا در پرتو رحمتش در فردای قیامت، در پیشگاهش رستگار شوم.

نیز فرمود: هیچ چیزی در پیشگاه خدا،محبوبتر از سؤال و تقاضا از درگاه خدا نیست، دعا به قدری اثر بخش است که قضای الهی را هیچ چیز جز دعا دفع نمی کند.(1)

پی نوشت :

1_(نگاهی بر زندگی امام باقر(ع)، ص 11، به نقل از کشف الغمه، ج2، ص 319و 320)

211008