بهشت دوستي كه كار خير انجام مي دهد اما نماز نمي خواند

عقیق:آيا اين جمله كه نماز كليد بهشت است يعني دوستاني كه كارهاي خيري انجام مي دهد اما نماز نمي خوانند به بهشت نمي روند؟! در جواب بايد گفت اولاً اگر كسى نماز را ترك كند كار نيك ديگرى برايش نمي ماند تا به وسيله آن وارد بهشت شود اگر شخصى تارك الصلوه باشد اعمال ديگر او هيچ سودى نمى ‏بخشد رسول اكرم (ص) مى‏ فرمايند: «مَثل نماز مثل ستون خيمه مى‏ باشد هر گاه ستون خيمه پا برجا باشد طناب ‏ها، ميخ ‏ها و پرده سود مى‏ بخشند و هر گاه ستون شكته شود نه طنابى، نه ميخى و نه پرده‏ اى (هيچ كدام) نافع نيستند.[1] در روايتى ديگر حضرت مى ‏فرمايند: «نمازهاى پنجگانه را محافظت كنيد زيرا هر گاه روز قيامت بر پا شود خداوند تبارك و تعالى بنده را فرا مى‏ خواند، اول چيزى كه از او سؤال مى‏ شود (همين) نماز است اگر آن را تام و بدون نقص انجام داده (وارد بهشت مى ‏شود) و گرنه در آتش افكنده مى ‏شود. (2) نماز به قدرى اهميت دارد كه مدار قبولى تمام اعمال قرار گرفته است. همچنين حضرت در روايتى ديگر با صراحت مى‏ فرمايند: «روز قيامت اولين عمل بنده كه به آن نظر مى‏ شود نماز اوست اگر قبول شد به غير نماز نظر مى ‏شود واگر قبول نگشت به هيچ عمل او نظر نمى ‏شود.[3] 
وقتى نماز به اين درجه از اهميت در دين مطرح شده است چگونه مى ‏توان گفت: لازم نيست كه حتماً شخص نماز خوان باشد تا وارد بهشت شود؟ با وجود چنين رواياتى بايد با صراحت تمام گفت نماز كليد بهشت است و اگر اين كليد نباشد هرگز در بهشت باز نمى‏ گردد و اعمال نيك ديگر همچون طناب و ميخ و پرده خيمه است كه بدون ستون هيچ فايده‏ اى ندارند. بنابراين اين گونه روايات به منزله ‏ى مخصص دايره‏  شمول اين آيه‏ شريفه مى‏ شود كه («فمن يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّهٍ خَيْراً يَرَهُ »): «هر كس هم وزن ذره ‏اى كار خير انجام دهد آن را مى‏ بيند»[4]. اين روايات مى‏ فرمايد در صورت بى نمازى اصلاً خيرى براى انسان نمى ‏ماند تا آن را ببيند، زيرا بودن و ماندن خير مخصص و مقيد به خواندن نماز شده است.