خلاصه زندگی حضرت علی اکبر

 

 حضرت علی اكبر (ع) فرزند ابی عبدالله الحسین (ع) بنا به روایتی در یازدهم شعبان، در مدینه منوره دیده به جهان گشود. پدر گرامی‌اش امام حسین بن علی بن ابی طالب (ع) و مادر محترمه اش لیلی بنت ابی مرّه بن عروه بن مسعود ثقفی است. 

 

درباره شخصیت علی اكبر (ع) گفته شد، كه وی جوانی خوش چهره، زیبا، خوش زبان و دلیر بود و از جهت سیرت و خلق و خوی و صباحت رخسار، شبیه ترین مردم به پیامبر اكرم(ص) بود و شجاعت و رزمندگی را از جدش علی ابن ابی طالب (ع) به ارث برده و جامع كمالات، محامد و محاسن بود. 

   

 

حجت الاسلام بهاری درباره نقل قول‌های متفاوتی که ازطول عمر حضرت علی اکبر (ع) وجود دارد، گفت: سید الشهدا فرموده اند: اگر خداوند ۱۰ فرزند هم به من می‌دادند، اسم همه آن‌ها را علی می‌گذاشتم. از سویی اکبر یعنی بزرگتر و با توجه به این نکته می‌توان متوجه شد که حضرت  علی اکبر (ع) فرزند بزرگ امام حسین (ع) بودند.

 

وی افزود: در مورد سن دقیق حضرت هم نقل شده است ثمانیه عشرین؛ البته عده‌ای هم می‌گویند ثمانیه عشر که درست نیست و حضرت ۲۸ سال سن داشتند.

 

 

 

حجت‌الاسلام بهاری در خصوص ارزش و جایگاه آن حضرت در بین خانواده تصریح کرد: وقتی علی اکبر (ع) خواست وارد میدان جنگ شود، اهل خیمه خواستند با گرفتن عبا و عمامه او مانع رفتن او به میدان جنگ شوند. اما امام حسین (ع) فرمودند: دع علی اکبر؛ یعنی علی اکبر را ر‌ها کنید: (علی ممسوس فی ذات الله) علی مجنون و سرگشته ذات الهی است. حضرت سکینه دختر امام حسین (ع) فرموده‌اند: ما در کربلا در سه زمان پدرمان را به حال مرگ دیدیدم؛ یک‌بار زمانی که علی اکبر (ع) می‌خواست به میدان برود. دوم زمانی که او طلب آب کرد و سوم زمانی که او بالای سر برادرم علی اکبر (ع) قرار گرفت.

 

 

حجت الاسلام بهاری ابراز داشت: حضرت علی اکبر اولین کسی بود که مقابل دشمن قرار گرفت و وقتی که او به میدان جنگ رفت، نه تن‌ها ظاهر او شبیه پیامبر اکرم (ص) بود؛ بلکه خلق او شبیه خلق پیامبر و مجموع برخوردهای او با اهل مدینه هم شبیه پیامبر بود. لذا فرموده‌اند حضرت علی اکبر (ع) شبه پیامبر است و حتی نحوه سخن گفتن او هم شبیه پیامبر بود. اما او معصوم نبود.

 

وی تاکید کرد: وجود مبارک حضرت علی اکبر در کربلا هم همراه پدرش امام حسین (ع) بود و از امام حسین (ع) سوال پرسید: من خواب دیده ام که کاروان ما در مسیر مرگ حرکت می‌کند؛ آیا مسیری که ما انتخاب کرده‌ایم درست است. او نه به عنوان فرزند امام حسین (ع) بلکه به عنوان کسی که در کنار امام حسین (ع) قرار داشت و همراه او بود، با بصیرت خود در تبعیت از امام زمانش عمل می‌کند و همراه می‌شود و همه ما باید از این رفتار درس بگیریم و آن را سر لوحه کردار خود قرار دهیم.