عقیق:امام حسن مجتبی دارای فضایل بیشماری در نزد رسول خدا می باشند که در ذیل به نمونه ای از آنها اشاره کرده ایم:

1_ حسن محبوب پیغمبر(ص)

بخاری و مسلم از ابراء نقل می نمایند: رسول خدا را دیدم که حسن به علی(ع) را بر دوش خود نشانده بود و می گفت:

خدایا من او را دوست دارم تو نیز او را دوست بدار.

2_دوستی حسن(ع) واجب است:

احادیث در وجوب دوستی و مودت حسن(ع) متواتر است.

از جمله ابن عبدالبر و ابو حاتم و محب طبری در حدیثی از عبدالله بن عمر روایت کرده اند که پیامبر(ص) فرمود: هر کس مرا دوست دارد باید او را دوست بدارد.(1)

وقتی امام حسن(ع) و امام حسین(ع) به محضر جدشان پیغمبر(ص) مشرف می شدند دست به گردن این دو بزرگوار می انداخت و هر دو را می بوسیدند و می فرمودند: من ایشان را دوست می دارم شما هم آنها را دوست بدارید.(2)

3_ فضیلت دوستی امام حسن(ع) و نکوهش دشمنی با آن حضرت:

رسول خدا فرمود: هر کس حسن و حسین را دوست بدارد پس ب تحقیق مرا دوست داشته و هر کس دشمن بدارد آنها را پس البته مرا دشمن داشته است.

این حدیث در بین محدثین مشهور و معروف است. و مکرر از پیغمبر(ص) شنیده شده است.

4_در حدیث دیگر رسول اکرم(ص) فرمودند:

هر کس حسن و حسین(ع) را دوست بدارد در بهشت است،و هر کس دشمن بدارد آنها را، در آتش است.(3)

5_ پیامبر اکرم(ص) حسن را به دوش می گرفت:

ترمذی ابن عباس روایت می کند:« رسول اکرم(ص) حسن را بر دوش گرفته و می برد. مردی گفت: ای پسر! مرکب خوبی داری. نبی اکرم(ص) فرمود: او نیز راکب خوبی است.(4)

6_ شبلنجی روایت کرده که آن حضرت گذر فرمود بر حسن و حسین(ع)، پس گردن مبارک را فرود آورد، و آنها را برداشت و فرمود:« خوب مرکبی اس مرکب آنها و سوارهائی هستند آنها.»(5)

7_ از انس روایت شده: از رسول خدا(ص) پرسیدند: کدامیک از اهل بیت را شما بیش از دیگران دوست دارید؟ فرمود: « حسن و حسین»

8_ از عایشه روایت شده نبی اکرم حسن را در آغوش می گرفت و به سینه می فشرد و می گفت: خدایا این کودک پسر من است و من او را دوست دارم . او را دوست بدار و هر کس که او را دوست می دارد دوست بدار.

9_ جابر بن عبدالله می گوید: « رسول اکرم(ص) فرمود: هر کس که از دیدن آقای جوانان بهشت خوشحال می شود،به حسن به علی نگاه کند.»

10_ یعلی بن مره می گوید: در خانه یکی از مؤمنان برای صرف غذا دعوت شده بودیم، همراه با رسول خدا(ص) جهت صرف غذا حرکت کردیم. در راه حسن (ع) را در حال بازی دیدیم. پیامبر در برابر مردم با شتاب به طرف او رفت و دستهای خود را باز کرد .حسن(ع) این طرف و آن طرف می گریخت و پیامبر را به خنده وامی داشت. تا اینکه پیامبر(ص) او را گرفت و یک دست خویش را پشت گردن وی و دست دیگر را بر سر او نهاد و او را در آغوش کشید و بوسید، و  سپس فرمود: حسن از من است و من از او،خداوند دوست بدارد هر کس که حسن را دوست دارد.

پی نوشت ها:

1_(الاصابه، ص330،ج1؛ دخائر العقبی، ص123)

2_(ذخائر العقبی،ص123)

3_(سنن ابن ماجه، ج1،ص56؛ کنوز الحقائق،ص 94، ج2؛ صواعق،ص90؛ مسند احمد، ج2،ص228؛ مطالب السئول،ص71)

4_(نظم در رالسمطین، ص211 و 212؛ صواعق،ص 135)

5_(نورالابصار،ص109)

211008