دستاوردهایِ «حُسن ظن به خدا» برای منتظران

این تفاوت در حوزه های مختلف اعم از نیازهای اولیه مثل خور و خواب آغاز شده و سطوح بالاتر همچون نوع نگاه انسان به مشکلات در مواجهه با آنها و ارتباط با خدا و ... را شامل می شود.

یکی از مهمترین ویژگی های زندگی به سبک انتظار «داشتن حسن ظن به خدا» و توکل بi او در همه حال و هر شرایطی است. یعنی منتظر می داند که در اوج گرفتاری

 این استاد اخلاق تصریح کرد: همچنین، نباید سختی‌ها و گرفتاری خود را به بدشانسی و اقبال بد نسبت دهد (که شانس و اقبال، امری موهوم و باطل است) در برابر گرفتاری و سختی‌ها نیاز به اندیشه، صبر، تصمیم‌گیری به موقع، احساس امید، استمداد از خداوند و در نتیجه برخورد صحیح و معقول با آنها است؛ چه بسا این آزمایش و زمان سختی، زیباترین و ماندگارترین لحظه‌های زندگی انسان باشد.

حجت الاسلام بهاری تاکید کرد: حضرت ایوب(ع) سختی‌های فراوانی در زندگی کشید؛ ولی بر همهٔ آنها صبر می‌کرد و می‌گفت به این همه بلا راضی هستم و نیز می‌فرمود: پروردگارا تو مهربان‌ترین مهربانانی. ایشان تا آخرین لحظه‌ها، فقط به خدا حسن ظن داشت، همان طور که حضرت زینب (علیها سلام) دربارهٔ حادثهٔ کربلا با آن همه سختی‌ها فرمود: «جز زیبایی چیزی ندیدم» و این همان حسن ظن به خدا است.

وی با بیان اینکه برخی از سختی‌های زندگی انسان بر اثر اشتباه و خطاهای خود شخص است، ابراز کرد: انسان باید تلاش کند و درصدد جبران آن برآید؛ اما گاهی انسان برای سرپوش گذاشتن بر ضعف و اشتباه خود، این‌ها را نیز به خداوند نسبت بدهد. علت خطاها ممکن است حرکت در مسیر باطل، ارتکاب گناه، سستی در انجام کاری و فرار کردن از زیر بار مسئولیت باشد که انسان را به نتیجه نامطلوب می‌رساند؛ سپس از کردهٔ خود پشیمان می‌شود و آن را به خدا نسبت می‌دهد و یا آن را تحریف می‌کند؛ در حالی که همهٔ این‌ها ناشی از سستی و ترس و ارتکاب حرام خود شخص است و او به دنبال توجیه غلط برای این کارهاست.

این کارشناس مذهبی اضافه کرد: بعضی از انسان‌ها گاهی دین و گاهی خدا و حتی گاهی پیامبر (صلی الله علیه و اله) را عامل این اتفاق‌ها می‌دانستند و این همان بد گمانی به خداوند است، چه دردناک است که انسان خود عامل شکست خویش باشد و با دست خود راه نجات را به روی خود ببندد و واقعیت‌ها را دگرگون جلوه بدهد و به خداوند نسبت دهد.

وی در پایان خاطرنشان کرد: به همین علت است که امام رضا (علیه السلام) می‌فرمایند: «أحسن بالله الظن فإن اله عز وجل یقول: أنا عند الظن عبدی إن خیرا فخیر و إن الشر فشر؛ به خداوند گمان نیک ببر زیرا خداوند عز وجل می‌فرماید: من نزد گمان بنده‌ام هستم، اگر نیک باشد، پاداشش نیک و اگر شر باشد، پاداشش شر خواهد بود.»

همچنین، حجت الاسلام «حسن ملایی» هم با بیان اینکه ارزش اصیل و ثابت سبک زندگی منتظرانه، «حب شدید به خداوند» است، اظهار کرد: در موازات این حب و علاقه به خداوند، حب به اهل بیت(ع) و مودت نسبت به این خاندان است که در آیه 23 سوره مبارکه شوراء قرآن کریم بیان می کند: «قل لا أسألُکُم علیهِ أَجراً إِلاّ المَوَدَّةَ فیِ القُربی؛ پیامبر(ص) بگو من از شما مزد رسالت نمی خواهم مگر مودت و دوست نسبت به اهل بیتم».

مدیر گروه اخلاق و تربیت مرکز تخصصی مهدویت تصریح کرد: دومین ارزش در این سبک زندگی، امید به خداوند غفور و رحیم است و یکی از ارزش های ذاتی موجود در سبک زندگی منتظرانه آن است که فرد، خانواده یا اجتماع پایبند به آن، به خداوند غفور و رحیم، امیدوار هستند و مایوس نمی شوند. در این سبک از زندگی انسان فقط از خدا می ترسد و خشیت می کند.

وی تسلیم بودن تنها در برابر خداوند را چهارمین مولفه ارزش های الهی سبک زندگی منتظرانه برشمرد و بیان کرد: فرد در سبک زندگی منتظرانه، تسلیم محض خداوند متعال است و به تعبیر امروزی، تنها سر خود را در برابر خداوند متعال، خم می کند.

ملایی با اشاره به پنجمین ارزش سبک زندگی منتظرانه، یادآور شد: علاقه به مفاهیم حق محورِ اسلامی در سبک زندگی منتظرانه، یک ارزش تلقی می شود و این، یکی از علائم برای تشخیص سبک زندگی منتظرانه است، فردی که به دنبال ارزش های خودساخته و اعتباری که هیچ منبع و تائیدی از سوی خداوند ندارد بلکه صرفا از سنخ قراردادهای شخصی و اجتماعی است، نمی تواند به سبک زندگی منتظرانه ملتزم و عامل باشد.

بنابر آنچه بیان شد، چشم امید منتظر فقط به خدا است، و به وعده های توخالی و دروغین که به فریب نجات و خوشبختی داده می شود، دلخوش نخواهد شد و در سایه حُسن ظنی به خدا دارد در مواجهه با مشکلات اعم از اقتصادی، خانوادگی و ... گریشان نمی شود.

منبع:شبستان