مسوول پیشین دفتر استفتائات مرحوم حضرت آیت الله شیخ جواد تبریزی گفت: گناه روزه نگرفتن فرزندی که می‌تواند روزه بگیرد و به گفته پدر و مادر روزه‌اش را خورده است بر گردن والدین و کفاره عمدی بر عهده خود بچه است.
عقیق: حجت الاسلام حسین وحیدپور، کارشناس احکام فقهی در گفت‌وگویی با بیان این‌که اگر پدر و مادر مطمئن هستند که روزه برای فرزندشان ضرر دارد می‌توانند از روی شفقت و مهربانی، فرزند را از گرفتن روزه منع کنند، هرگونه دلسوزی در این زمینه را بدون اطمینان از ضرر سبب گناه دانست.
وی
با اشاره به این‌که پسرها بر خلاف دخترها دیرتر به سن بلوغ می‌رسند و با
یک سری تمهیدات می‌توانند روزه بگیرند، افزود: پسرها معمولا سیزده یا
چهارده سال بالغ می‌شوند و پیش از تمام شدن پانزده سال که نشانه‌های بلوغ
در آنها ظاهر می‌شود و دیگر از نظر بنیه مشکلی ندارند، می‌توانند روزه
بگیرند.
این
کارشناس احکام فقهی تصریح کرد: اما دختر بچه‌هایی که سن 9 سالگی آنها تمام
شده و به تکلیف رسیده‌اند و نمی‌دانند که می‌توانند روزه بگیرند یا خیر،
در صورتی که پدر و مادر مطمئن باشند فرزندشان بنیه و طاقت روزه گرفتن را
ندارد، مانعی نیست که به دختر از روی دلسوزی بگویند روزه نگیرد.
وی
با ادامه داد: اگر پدر و مادر بین خود و خدا می‌دانند که فرزندشان
نمی‌تواند روزه بگیرد و می‌خواهند او را از روزه گرفتن منع کنند، اما
نمی‌توانند به بچه بگویند که روزه نگیرد باید یک سری مقدماتی را فراهم کنند
که این مقدمات مهیا شود، بالای هشتاد درصد از دختران 9 سال تمام می‌توانند روزه بگیرند.
حجت‌الاسلام
وحیدپور با اشاره به تعطیلی مدارس در فصل تابستان، ابراز داشت: با مهیا
بودن امکانات سرمایشی در خانه‌ها، دختربچه‌ها در خانه بمانند و استراحت
کنند تا از هوای گرم در امان بوده و تشنگی به سراغ آنان نیاید، همچنین
والدین، فرزند خود را در سحر بیدار کرده و او را تغذیه مناسب دهند که بنیه
فرزند تا ساعاتی از روز تأمین شود.
وی
در ادامه عدم واگذاری کارهای خانه به فرزند، تأمین خواب و خوراک مناسب و
تشویق را سبب فراهم شدن شرایطی آسان برای روزه گرفتن فرزندان دانست و
افزود: با این تمهیدات بالای هشتاد درصد از دختران می‌توانند روزه بگیرند و
متأسفانه اگر برخی روزه نمی‌گیرند به سبب تلقین اطرافیان است که می‌گویند
نمی‌توانی روزه بگیری.
مسوول
پیشین دفتر استفتائات مرحوم حضرت آیت الله شیخ جواد تبریزی با تأکید بر
این مطلب که اگر پدر و مادر مطمئن هستند بچه نمی‌تواند روزه بگیرد، او را
از روزه گرفتن منع کنند و اگر مطمئن نیستند خود را جهنمی نکنند، گفت: گناه
روزه نگرفتن فرزندی که می‌تواند روزه بگیرد و به گفته پدر و مادر روزه‌اش
را خورده است بر گردن والدین و کفاره عمدی بر عهده خود بچه است.
وی
با بیان این‌که ملاک طاقت برای روزه‌داری، توان و بنیه است و فرزند اگر
قدرت دارد تکلیف است که روزه بگیرد و اگر قدرت ندارد، تکلیفی بر عهده او
نیست، افزود: پدرها و مادرها دلسوزی بی‌جهت در حق فرزند نکنند و اگر واقعا
نمی‌تواند روزه بگیرد، او را از روزه‌داری منع کنند.
حجت‌الاسلام وحیدپور یادآور شد: فرزندی که واقعا بنیه ندارد، تنها به اندازه‌ای که بنیه ندارد می‌تواند روزه نگیرد و این ضعف بنیه نباید مجوزی برای او شود که سی روز ماه رمضان را روزه نگیرد، یعنی حتی شده یک روز در میان روزه بگیرد و یک روز در میان روزه‌اش را بخورد و بعدها که شرایط فراهم شد، قضای روزه را بگیرد.
منبع:رسا
211001
