بنا به نقلي نزول كتاب آسماني «انجيل» بر حضرت عيسي بن مريم (ع) در روز سوم ماه رمضان واقع گرديد، ولي ابن كثير در يك روايت، نزولش را سيزدهم و در روايتي ديگر در روز هيجدهم ماه رمضان دانسته است.
عقیق: بنا به نقل نويسنده «وقايع الايام» در روز سوم ماه مبارك رمضان كتاب آسماني «انجيل» بر حضرت عيسي بن مريم (ع) نازل گرديد.
پس از عروج حضرت عيسي (ع) به آسمان، كتاب مقدس «انجيل» دستخوش تغيير و تحول و حتي نابودي گرديد. تا اين كه نخستين كتابي كه به نام «انجيل» به قيد كتابت درآمد، «انجيل ماركيون» بود، كه حدود ۱۳۴ سال پس از ميلاد مسيح (ع) در آسياي صغير و يا در يونان تأليف گرديد.
پس از آن، كتاب‌هاي ديگري از سوي مبلغان و پيشوايان مذهبي به نام «انجيل» تأليف شد.
در قرن چهارم ميلادي، پس از گرايش «كنستانتيس اول» امپراتوري روم به مسيحيت، كليساي مسيحيت با تشكيل انجمني به بحث و بررسي درباره انتخاب كتب معتبر و مقدس مسيحيت پرداخت و از ميان بيش از ۱۶۰ انجيل و رسائل و تواريخ مربوط به مسيحيت كه در كليساها و مجامع مذهبي قرائت مي‌شد، تنها ۲۷ كتاب را برگزيد و آن‌ها را در مقابل تورات كه به «عهد عتيق» معروف بود، «عهد جديد» ناميدند.
از ميان اين ۲۷ كتاب، چهار كتاب در ميان مذاهب مختلف مسيحيت به عنوان انجيل برتر شناخته شد، كه عبارتند از: انجيل متي، انجيل مرقس، انجيل لوقا و انجيل يوحنا. تمامي اين كتاب ها، ده‌ها سال پس از عروج مسيح (ع) گردآوري شدند.
گفتني است كه از ميان كتاب‌هاي مقدس مسيحيان، «انجيل برنابا» كه خود «برنابا = BARNABAS» از حواريون حضرت مسيح (ع)، نويسنده آن بود، مطالبش با متون تاريخي مطابقت داشت و با اخبار قرآن مجيد درباره حضرت عيسي (ع) و داستان‌هاي وي موافقت زيادي داشت، ولي به عللي مورد تصويب كليساي مسيحيت قرار نگرفت و از گردونه خارج گرديد.
به هر روي، آن چه به نام «انجيل» هم اكنون در ميان مسيحيان و غير مسيحيان موجود است، انجيل اصلي حضرت عيسي (ع) نيست. بلكه روايات و برداشت‌هاي حواريون و يا شاگردان حواريون آن حضرت مي‌باشد.
منبع:حج
211001
پس از عروج حضرت عيسي (ع) به آسمان، كتاب مقدس «انجيل» دستخوش تغيير و تحول و حتي نابودي گرديد. تا اين كه نخستين كتابي كه به نام «انجيل» به قيد كتابت درآمد، «انجيل ماركيون» بود، كه حدود ۱۳۴ سال پس از ميلاد مسيح (ع) در آسياي صغير و يا در يونان تأليف گرديد.
پس از آن، كتاب‌هاي ديگري از سوي مبلغان و پيشوايان مذهبي به نام «انجيل» تأليف شد.
در قرن چهارم ميلادي، پس از گرايش «كنستانتيس اول» امپراتوري روم به مسيحيت، كليساي مسيحيت با تشكيل انجمني به بحث و بررسي درباره انتخاب كتب معتبر و مقدس مسيحيت پرداخت و از ميان بيش از ۱۶۰ انجيل و رسائل و تواريخ مربوط به مسيحيت كه در كليساها و مجامع مذهبي قرائت مي‌شد، تنها ۲۷ كتاب را برگزيد و آن‌ها را در مقابل تورات كه به «عهد عتيق» معروف بود، «عهد جديد» ناميدند.
از ميان اين ۲۷ كتاب، چهار كتاب در ميان مذاهب مختلف مسيحيت به عنوان انجيل برتر شناخته شد، كه عبارتند از: انجيل متي، انجيل مرقس، انجيل لوقا و انجيل يوحنا. تمامي اين كتاب ها، ده‌ها سال پس از عروج مسيح (ع) گردآوري شدند.
گفتني است كه از ميان كتاب‌هاي مقدس مسيحيان، «انجيل برنابا» كه خود «برنابا = BARNABAS» از حواريون حضرت مسيح (ع)، نويسنده آن بود، مطالبش با متون تاريخي مطابقت داشت و با اخبار قرآن مجيد درباره حضرت عيسي (ع) و داستان‌هاي وي موافقت زيادي داشت، ولي به عللي مورد تصويب كليساي مسيحيت قرار نگرفت و از گردونه خارج گرديد.
به هر روي، آن چه به نام «انجيل» هم اكنون در ميان مسيحيان و غير مسيحيان موجود است، انجيل اصلي حضرت عيسي (ع) نيست. بلكه روايات و برداشت‌هاي حواريون و يا شاگردان حواريون آن حضرت مي‌باشد.
منبع:حج
211001
