الگوی اسلامی- ایرانی پیشرفت در مسیر پیشرفت

ما می دانیم که اکثر کارشناسان عقیده دارند که یکی از دلایل وجود بعضی از مشکلات در کشور، نبود یک برنامه ملی و بومی برای پیشرفت و عدم بکارگیری درست همت عمومی در پیشبرد برنامه‌های ملی است. به طوری که به خاطر این آسیب از یک سو برنامه‌های ملی به معنای واقعی کلمه از جامعیت لازم برخوردار نیستند، و از طرف دیگر در تدوین برنامه‌ها مردم و جامعه نخبگی به صورت جدی به کار گیری نمی شود واز همفکری و توانمندی‌های آنها استفاده درست به عمل نمی آید، در نتیجه، در اجرای آنها نیز ما شاهد همراهی تاثیرگذار مردم و نخبگان با برنامه ها و طرح های بزرگ نیستیم و در واقع این طرح ها به یک مطالبه ملی تبدیل نمی شود تا مسئولین مجاب به اجرای کامل آن شوند.

از سوی دیگر هنگام طراحی برنامه‌های کلان، مردم یا در جریان قرار نمی‌گیرند یا اینکه ذهنیت روشنی از افق‌های آینده آن و تاثیری که بر زندگی و کشور می گذارد، ندارند. بنابراین انگیزه و اراده لازم را در نخبگان و قاطبه مردم ایجاد نکرده و مسیر درست گفتمانی را طی نمی کند و از فرآیند آن به طور کامل حمایت نمی شود.

خوشبختانه در خبرها شنیدیم که بعد از چند سال کار مداوم، دبیرخانه الگوی اسلامی- ایرانی پیشرفت سندی را منتشر کرد و رهبر معظم انقلاب ضمن تاکید بر اهمیت سند و تشکر از فعالین این صحنه در یک فراخوان عمومی از مردم، نخبگان، کارشناسان و دستگاه های مختلف درخواست کردند که ضمن نگاه عملیاتی و اجرایی به این سند، با نقد، نظر و پیشنهادات خود این سند را ارتقاء داده و به نهایی شدن سند کمک کنند.

نکته حائز اهمیت در این بین به منصه ظهور رسیدن یکی از خواسته‌های اساسی جامعه و ورود به مسیر تعامل جدی با نخبگان و کارشناسان حوزه های مختلف در یکی از مهمترین مسائل کشور است، اتفاقی که شاید غفلت از آن بی تقصیر در حدوث مشکلات موجود نبوده است. این اتفاق خوب را باید نخبگان به فال نیک گرفته و با جدیت تمام به موضوع ورود پیدا کنند تا ان شاءالله سند ملی پیشرفت با جامعیت کافی برای ادامه راه جمهوری اسلامی ایران و رسیدن به تمدن نوین اسلامی در افق پنجاه ساله فراهم گردد.

هدف از تبیین این مطلب، اشاره به این موضوع است که با فراخوان رهبر معظم انقلاب برای تکمیل و ارتقای سند الگوی اسلامی- ایرانی پیشرفت، باب یک رفرم و یک نگرش در استفاده از تلاش های ملی برای برنامه‌های راهبردی کشور گشوده شده است که در آن نخبگان جامعه از هر قومیتی و گروهی خود را سهیم در برنامه ریزی و در نتیجه مسئول در اجرا خواهند دانست.

 واقعیت این است که نه تنها یکی از پایه های اصلی تمدن نوین اسلامی مردم  و نخبگان هستند، بلکه اصلی ترین نقش را برای احیای تمدن نوین اسلامی و مسیر ساخت این تمدن بزرگ بر عهده دارند. امروز می توان مدعی شد که با فراخوان رهبر معظم انقلاب و لبیک امت بزرگ اسلامی، این حرکت با پیشگامی نخبگان و اندیشمندان به صورت عملی آغاز گردیده و با تبدیل شدن به یک گفتمان علمی،  مسیر تحقق اهداف را آسان‌تر خواهد کرد.

نکته مهم دیگری که به این نگاه راهبردی مهم توجه دارد، رفع یک نقیصه و دفع یک نقد گاهاً مغرضانه نسبت به ایران اسلامی است. ملاحظه می گردد که در بعضی از محافل گفته می‌شود که در جمهوری اسلامی، مردم فقط هنگام انتخابات جدی گرفته می شوند و پس از آن دیگر در تصمیم سازی ها و تصمیم گیری های رده های مدیریتی هیچ نقشی ندارند؛ بنابراین با این فراخوان معظم له  به صورت عملی و واضح راه ورود نخبگان به تصمیمات مهم باز و راه برون رفت از آن به صورت عملی برای مسئولان گشوده شد تا به تبعیت از رهبر فرزانه انقلاب بتوانند در مسئولیت های خود از عقل جمعی و به ویژه نخبگان بهره برداری کنندو به تبلیغات مغرضانه در خصوص توجه به خواسته های عمومی، به صورت عملی و غیر مستقیم ،آن هم از طریق عالی ترین جایگاه جمهوری اسلامی ایران پاسخ داده شد که نشان از عمق اعتقاد به حضور و اهمیت نظر مردم در نظام مردم سالاری دینی می باشد.

پیشتر در زمان طرح مسئله اقتصاد مقاومتی، رهبر معظم انقلاب به اهمیت گفتمان سازی اشاره فرموده بودند. امروز هم باید گفت که برای بهره‌گیری حداکثری از مشارکت نخبگان و اندیشمندان در خصوص ارتقای الگوی پایه اسلامی- ایرانی پیشرفت، بایستی موضوع به یک گفتمان دامنه دار و جدی در جامعه علمی و نخبگی کشور تبدیل گردد تا از دل این مباحث، بهترین برنامه عملیاتی برای پیشرفت کشور بیرون آید، بنابراین همراهی و تولید مولفه های گفتمانی علمی از سوی نخبگان یک ضرورت تمام است.

در خصوص مشارکت نخبگان در این امر مهم، باید گفت خوشبختانه روحیه مشارکت در برنامه ها و اهتمام به سرنوشت کشور به اندازه کافی در کشور میان اقشار مختلف وجود دارد، بطوریکه پیشتر نیز شاهد حرکت‌های متعهدانه و دلسوزانه از سوی نخبگان کشور برای اصلاح و پیشرفت امور کشور بوده ایم که نمونه اخیر آن را می‌توان به تلاش ها، مشاوره ها و نامه‌های اقتصاددانان کشور برای حل و فصل مشکلات اقتصادی و معیشتی اشاره کرد.

 این امر نشان می دهد که زمینه و آمادگی لازم برای همکاری و همراهی در جامعه نخبگی کشور برای کمک به ارتقای این سند بالادستی و رفع نواقص آن و تدوین تدابیر عملیاتی وجود دارد. بنابراین جامعه بزرگ نخبگی ایران اسلامی و تمامی کسانی که دل در گرو پیشرفت و رسیدن به افق مطلوب انقلاب دارند، این سند را یک سند راهبردی و مهم تلقی کرده و با تمام قدرت هر آنچه را که برای کمک به ارتقای کیفی سند پایه الگوی اسلامی- ایرانی پیشرفت ضروری می‌دانند، ارایه دهند.

منبع:تسنیم