مراسم بیست و پنجم محرم در فاطمیه جرعه نوشان کوثر برگزار شد. به گزارش عقیق این مراسم با سخنرانی حجت الاسلام شیخ مهدی کربلایی آغاز شد.
وی در ابتدای سخنانش به اشاره به خدیث امام باقر(ع): «و نَحْنُ وَجُه الله الّذی یَتقلّب فی الارضِ» گفت: عبارتهایی که در این روایت هست که اگر درست تصور شود، تشبیه «وجه الله» بودنِ اهل بیت مشخص می شود.
وی ادامه داد: وجه، معنای لغوی اش یعنی «رو»، «صورت». آن چه در برخورد و مواجهه اول با چیزی به نظر آدمی می آید، آن «وجه» است. خدا در قرآن از این ذوات مقدسه، تعبیر به وجه کرده است :«کلُّ مَنْ علیها فان و یبقی وَجهُ ربّک ذولجلال و الاکرامِ» در حدیث دارد که خدا در این آیه، ما اهل بیت را منظور و قصد کرده است.
ایشان بیان داشتند: یعنی چه «ما وجه خداییم» ؟ خب چه کسی تا حالا با خدا رو در رو شده که بخواهد منظره و رو و وجه خدا را ببیند؟؟ از طرف دیگر می گویند خدا در همه جا هست. می گویند جایی نیست که خدا نباشد. خب از جمع این دو مطلب چه بدست می آید؟! یعنی همه جا در خداییم!! وجودِ ما در وجهِ خداست. یعنی ما محیط در وجهِ خداییم. وجهِ خدا هم این اهل بیت هستند!
حجت الاسلام کربلایی در ادامه بیان داشت: امیرالمؤمنین(ع) در حدیثی می فرماید: «خداوند ما را وجه خودش قرار داده منتهی از شدت ظهور و بروز، مردم غفلت می کنند از این معنا.» ماهی تا در آب است نمی فهمد آب چیست. ما به هر طرفی مواجه بشویم خدا وجود دارد و خداوند این ذوات را وجهِ خود قرار داده است. هر جا برویم و ببینیم و بشنویم و هر کاری بکنیم، این واسطیّت که برای ائمه(ع) است نیز وجود دارد.
ایشان با اشاره به اینکه این وجهیت برای محمد(ص) و آل محمد(ص) است بیان داشت: خداوند می فرماید آن کسی که بخواهد با این وجهیت معارضه کند، مثل خاکستری است بادی به آن ها می وزد و آن را پراکنده می کند!! «و یبقی وجهُ ربک». باید به سمت وجهِ باقی رو بیاوری، نه وجهی که فانی است!
وی فرمود: خب یعنی چه «ما وجه خداییم که فانی نمی شویم»؟ باقی بودنِ وجه الله یعنی این که هر چقدر مدت و عمر بگذرد، باز هم تازگی و زندگی و زیبایی آن ها برقرار است. اصلا مدت ندارد در وجود آن ها. آن ها فرازمانی هستند. وجود و منفعتشان فرازمانی است. اصلا آن ها به زمان، منفعت می دهند! حضرت به جابر فرمود که بگو ما چنین موجوداتی هستیم. از ما تبعیت کنید!
وی در پایان خاطر نشان کرد: اگر چنین ایمانی به ائمه(ع) داشتیم اولین اثرش این است که تعبد محض به آن ها داشته باشیم. اگر خداوند را علمِ کل بدانیم، این اقتضایش این است که در تمام احکام و اوامر، بنده و مطیع محض باشیم. خب، این خداوند تنها از ما نماز و روزه و این ها را نخواسته است. بلکه عبادت منهای ولایت امیرالمؤمنین(ع) را بدون هیچ ارزشی می داند؛ هیچ. در روایت داریم:«کسی که ولایت اهل بیت را نداشته باشد، نزد خدا فرق نمی کند نماز بخواند یا زنا بکند»!
کدخبرنگار:۲۱۲۱۱۳