باخنده ی خود صفایدل ها می شد

آرامش خاندان طاها می شد

حنانه ترین دختر این کاشانه

درکودکی اش مادر بابا می شد

در جمع برادران خود تا می رفت

لیلای دل عترت لیلا می شد

با لهجه شیرین خودش تا می گفت

بابا بابا بابا غوغا می شد

در پیش نگاه عمه و بابایش

هر لحظه شبیه تر به زهرا می شد

وقتی که به دیدن عمویش میرفت

عباس به احترام او پا میشد

پایش روی خاک قبل ازآن که بسد

زیر قدمش بال ملک وا می شد

مأمور نبود ورنه گرمی فرمود

تا کوفه تمام دشت دریا می شد

صد حیف نشد بماند و رشد کند

می ماند اگر زینب کبری میشد

 حنانه / جواد حیدری(تهران)