عقیق: حضرت‌علی (ع) تعبیری درباره دنیا دارند : «دنیا می‌تواند بدترین کورکننده یا بهترین بصیرت‌دهنده باشد» دنیا هم هنر کورکنندگی دارد و هم شفا می‌دهد! بستگی دارد چگونه به آن نگاه کنیم.
اگر طالب دنیا به عنوان یک خریدار و فریفته به دنیا بنگرد، دنیا کورکننده‌ترین چیزهاست. یعنی اگر دنیا مقصود و محبوب انسان باشد، انسان بصیرتش را از دست می‌دهد.
دنیا مثل خورشید است! انسان یک عمر به وسیله خورشید همه‌چیز را می‌بیند، اما اگر نیم‌ساعت یا حتی چند دقیقه به خورشید خیره شود کور می‌شود. اما وقتی انسان به وسیله خورشید به چیزهای دیگر نگاه می‌کند خورشید انسان را بصیر می‌کند، دنیا هم همین‌گونه است. اگر انسان از دنیا خوشش بیاد، همین خوش آمدن بینایی و بصیرت انسان را می‌گیرد.
جاذبه های دنیا به انسان ضرر نمی‌رساند، بلکه نوع نگاه به آن به انسان ضرر می‌زند. مثلا شهرت می‌تواند وسیله بسیاری از خیرها برای انسان شود، انسان مشهور وقتی حرف خوبی می‌زند عده‌ای کثیر از آن استفاده می‌کنند.
دشمن انسان در درون انسان است، نباید در بیرون آن را جستجو کرد. مال، قدرت، ریاست و ... بدنام نکنیم.
حضرت سلیمان (ع) که پیامبر و معصوم بود فرمود: «سلطنتی که هیچ سلطانی به پای او نرسد به من بده» سلیمان کسی است که از مردم با ظروف بزرگ پذیرایی می‌کرد، اما خودش زنبیل می‌بافت و می داد ندیمانش بفروشند و پولش را برای او بیاورند. یکی از کسانی که به وسیله قدرت سلیمان اصلاح شد، بلقیس بود که کشوری را هدایت کرد.
خدا از زبان حضرت یوسف زیبا فرمود: «ارباب می‌خواهی، یک رب آن هم خدا، دشمن می‌خواهی، یک‌دشمن آن هم خودت و یک دوست داری و یک دشمن و دوستت خداست و دشمنت خودت! انسان باید فقط از گناه خودش بترسد و تنها به خدا امیدوار باشد»
منبع: رسانیوز
212113