در قیامت هر کس به قیافه واقعی اش محشور می شود. پس ما دو چهره داریم یکی چهره دنیایی و یک چهره ملکوتی. یکی از اساتید می گفتند که من دعایی را می خواندم که در قیامت صورتم نورانی بشود. آقا سید عبدالله فاطمی شیرازی عالم بود و چشم برزخی داشت و واقعیت ها را می دید، ایشان دوست من بود . روزی ایشان به دیدن من آمد و من را بوسید و خوشحال بود. او اسم فردی را آورد که من از دست او ناراحت بودم و شروع به پرخاشگری کردم، به من گفت: من وقتی تو را دیدم صورتت مثل ماه نورانی بود. اما الان صورتت مثل یک حیوان درنده شده است . انسانهای بداخلاق در قیامت چهره هایشان مثل گرگ و سگ درنده می شود.
اولین محور خوش اخلاقی، نرم بودن در رفتار است. روزی پیامبر می خواست وضو بگیرد ولی دید که حیوانی تشنه است ، پیامبر وضو را رها کرد و به حیوان آب داد.
یکی از مراجع نقل کرده اند که روزی پیامبر ما از خواب بیدار شدند و دیدند که گربه ای بغل ایشان، روی پیراهنشان خوابیده است .پیامبر فرمودند که قیچی بیاورید و این تکه لباس را بِبُرَم تا گربه بیدار نشود.
پیامبر ما در کارهایشان لطافت زیادی داشتند. بعضی از همسران پیامبر، ایشان را اذیت می کردند ولی پیامبر با آنها با نرمی رفتار می کرد. روزی پیامبر در خانه یکی از همسران شان بودند که بیمار شدند و همسر دیگر پیامبر برای او آش درست کرد و برایشان آورد. همسری که پیامبر میهمانش بود عصبانی شد و آش را به زمین ریخت. پیامبر او را آرام کردند و مقداری از آش را خوردند...
منبع : سایت شبکه ۳
212113