عقیق:سوره انشقاق هشتاد و چهارمین سوره قرآن است و در جزء سی ام آن قرار دارد.
علت نامگذاری سوره انشقاق به این نام، آوردن کلمه انشقاق به معنای شکافته‌شدن، در آغاز آن است. خداوند در این سوره به شکافتن‌شدن آسمان به هنگام آغاز قیامت اشاره کرده است.
سوره انشقاق درباره علائم قیامت و پایان این جهان و معاد سخن می‌گوید و مردم را در آخرت بر دو دسته می‌داند؛ گروهی که نامه اعمالشان به دست راستشان داده می‌شود و حسابرسی‌شان آسان است و گروهی که نامه اعمالشان از پشت سرشان داده می‌شود و داخل در آتش می‌شوند.
آیه بیست و یکم سوره انشقاق سجده مستحب دارد؛ یعنی هنگام تلاوت یا شنیدن آن، مستحب است فرد سجده کند.
در تفسیر مجمع البیان از پیامبر (ص) نقل شده است؛
هر کس سوره انشقاق را قرائت کند خداوند او را از اینکه در روز قیامت نامه اعمالش از پشت سرش به او داده شود، نگه می‌دارد. همچنین امام صادق (ع) درباره فضیلت این سوره می‌فرماید: هر کس سوره انشقاق را تلاوت کند و آن را در نماز‌های واجب و مستحب خود مداوم بخواند، خداوند حاجت‌هایش را برآورده می‌سازد و چیزی بین او و خداوند فاصله نمی‌اندازد و در روز محاسبه مردم، از نگاه و توجه خداوند بهره‌مند می‌شود.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدای بخشاینده مهربان
إِذَا السَّمَاءُ انشَقَّتْ ﴿١﴾
آنگاه که آسمان ز هم بشکافد (۱)
وَ أَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿٢﴾
و پروردگارش را فرمان برد و چنین سزد (۲)
وَ إِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ ﴿٣﴾
و آنگاه که زمین کشیده شود (۳)
وَ أَلْقَتْ مَا فِیهَا وَ تَخَلَّتْ ﴿٤﴾
و آنچه را که در آن است بیرون افکند و تهی شود (۴)
وَ أَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَ حُقَّتْ ﴿٥﴾
و پروردگارش را فرمان برد و چنین سزد (۵)
یَا أَیُّهَا الْإِنسَانُ إِنَّکَ کَادِحٌ إِلَىٰ رَبِّکَ کَدْحًا فَمُلَاقِیهِ ﴿٦﴾
ای انسان، حقا که تو به سوی پروردگار خود بسختی در تلاشی و او را ملاقات خواهی کرد (۶)
فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ ﴿٧﴾
اما کسی که کارنامه‌اش به دست راستش داده شود (۷)
فَسَوْفَ یُحَاسَبُ حِسَابًا یَسِیرًا ﴿٨﴾
بزودی‌اش حسابی بس آسان کنند (۸)
وَ یَنقَلِبُ إِلَىٰ أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿٩﴾
و شادمان به سوی کسانش باز گردد (۹)
وَ أَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ ﴿١٠﴾
و اما کسی که کارنامه‌اش از پشت سرش به او داده شود (۱۰)
فَسَوْفَ یَدْعُو ثُبُورًا ﴿١١﴾
زودا که هلاک خویش خواهد (۱۱)
وَ یَصْلَىٰ سَعِیرًا ﴿١٢﴾
و در آتش افروخته درآید (۱۲)
إِنَّهُ کَانَ فِی أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿١٣﴾
او در میان خانواده خود شادمان بود (۱۳)
إِنَّهُ ظَنَّ أَن لَّن یَحُورَ ﴿١٤﴾
او می‌پنداشت که هرگز برنخواهد گشت (۱۴)
بَلَىٰ إِنَّ رَبَّهُ کَانَ بِهِ بَصِیرًا ﴿١٥﴾
آری در حقیقت، پروردگارش به او بینا بود (۱۵)
فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ ﴿١٦﴾
نه، نه، سوگند به شفق (۱۶)
وَ اللَّیْلِ وَ مَا وَسَقَ ﴿١٧﴾
سوگند به شب و آنچه شب فروپوشاند (۱۷)
وَ الْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ ﴿١٨﴾
سوگند به ماه چون بدر تمام شود (۱۸)
لَتَرْکَبُنَّ طَبَقًا عَن طَبَقٍ ﴿١٩﴾
که قطعا از حالی به حالی برخواهید نشست (۱۹)
فَمَا لَهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ ﴿٢٠﴾
پس چرا آنان باور نمی‌دارند؟ (۲۰)
وَ إِذَا قُرِئَ عَلَیْهِمُ الْقُرْآنُ لَا یَسْجُدُونَ ۩ ﴿٢١﴾
و چون بر آنان قرآن تلاوت می‌شود چهره بر خاک نمی‌سایند؟ (۲۱)
بَلِ الَّذِینَ کَفَرُوا یُکَذِّبُونَ ﴿٢٢﴾
نه! بلکه آنان که کفر ورزیده‌اند، تکذیب می‌کنند (۲۲)
وَ اللَّـهُ أَعْلَمُ بِمَا یُوعُونَ ﴿٢٣﴾
و خدا به آنچه در سینه دارند داناتر است (۲۳)
فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿٢٤﴾
پس آنان را از عذابی دردناک خبر ده (۲۴)
إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ ﴿٢٥﴾
مگر کسانی که گرویده و کار‌های شایسته کرده‌اند که آنان را پاداشی بی‌منّت خواهد بود (۲۵)
منبع:باشگاه خبرنگاران