عقیق:افرادی که تجربه حضور در سفر زیارت اربعین را دارند، معترفند که در این سفر، سبک جدیدی از زندگی را تجربه می‌کنند که عناصر آن، متشکل از عالی‌ترین ارزش‌های انسانی است. پاک‌طینتان عالم در این همایش جهانی کنار یکدیگر جامعه‌ای را تشکیل می‌دهند که محبت و مودت پایه آن، و ایثار و ازخودگذشتگی و برادری و برابری، از جلوه‌های بی‌بدیل آن است.

یکی از زیباترین عناصر جامعه اربعینی، ویژگی "مواسات" و "یاری‌رسانی" است که طی مراسم پیاده‌روی به‌وضوح دیده می‌شود؛ این خصلت، از ضرورت‌های رفتاری هر فرد مؤمن و صاحب‌وجدانی است؛ در پرتو این خصلت است که آلام و سختی‌های مردم کاهش می‌یابد. به‌طور قطع گسترش روحیه مواسات، غمخواری و مددکاری، در جامعه‌ای که از هر سو مورد هجمه‌ قرار گرفته است، در بهبود و ارتقای سلامت روانی جامعه مؤثر خواهد بود.

در شرایط فعلی جامعه که گاهی ما انسان‌ها به‌دلیل التهابات اقتصادی و فرهنگی در معرض چالش‌های رفتاری قرار داریم، حتی بروز اخلاق مثبت و دلنشین مصداق مواسات و نیز مرهم بسیار مناسبی برای آرامش‌بخشی به آنهاست؛ مردم در مسیر پیاده‌روی اربعین ناخودآگاه با روحیه مواسات و ثمرات آن آشنا می‌شوند و می‌توانند این ویژگی را در طول سال اربعینی خویش تقویت کنند.

در ضرورت تقید به ویژگی مواسات همین بس که امام محمدباقر(ع) در روایتی تفسیری، یکی از بایسته‌های رفتاری مؤمنان آخرالزمان را همین ویژگی معرفی کرده و فرمودند: منظور از «وَاَلْعَصْرِ؛ سوگند به عصر» عصر خروج قائم است. درباره  «إِنَّ اَلْإِنْسٰانَ لَفِی خُسْرٍ؛ همانا انسان در خسران است» فرمودند یعنی بین دشمنان ما دچار خسران هستند و منظور از عمل صالح در فراز «وَ عَمِلُوا اَلصّٰالِحٰاتِ» مواسات و یاری‌رسانی به برادران مؤمن است؛  اَلْعَصْرِ؛ عصر خروج القائم. إِنَّ اَلْإِنْسٰانَ لَفِی خُسْرٍ، یعنی: أعداءنا. إِلاَّ اَلَّذِینَ آمَنُوا، یعنی: بآیاتنا. وَ عَمِلُوا اَلصّٰالِحٰاتِ، یعنی: بمواساة الإخوان...» (کمال‌الدین و تمام‌النعمة شیخ صدوق، ج2، ص656)

منبع:تسنیم