عقیق:سوره انفال هشتمین سوره قرآن است و در جزء نهم و دهم آن قرار دارد.
علت نام‌گذاری این سوره به دلیل استفاده از واژه انفال در نخستین آیه و بیان احکام آن است.
سوره انفال به احکام انفال و ثروت‌های عمومی، خمس، جهاد، وظایف مجاهدان، رفتار با اسیران، ضرورت آمادگی‌های رزمی و نشانه‌های مومن اشاره کرده است.
آیه صلح و آیه نصر را از آیات مشهور سوره انفال دانسته‌اند. همچنین آیه انفال، آیه خمس و آیه اولو الارحام جزو آیات احکام این سوره هستند.
در فضیلت قرائت سوره انفال از پیامبر (ص) نقل شده: هر کس سوره‌های انفال و توبه را قرائت کند، من شفاعت‌کننده و گواهی‌دهنده برای او در روز قیامت خواهم بود که او از نفاق به دور است و به تعداد همه مردان و زنان منافق در دنیا به او ده حسنه داده می‌شود و ده گناه از او پاک می‌شود و ده درجه بالا برده می‌شود و عرش و حاملان آن در ایام زندگی او در دنیا بر او درود می‌فرستند.
از زبان امام صادق (ع) نیز آمده هر کس سوره‌های انفال و توبه را قرائت کند، هرگز نفاق وارد قلب او نمی‌شود و در زمره شیعیان از امر حسابرسی فراغت یابد. در تفسیر برهان برای تلاوت این سوره خواصی چون پیروزی بر دشمن و ادای قرض ذکر شده است.
متن آیاتی از سوره انفال همراه با ترجمه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدای بخشاینده مهربان
وَ أَعِدُّوا لَهُم مَّا اسْتَطَعْتُم مِّن قُوَّةٍ وَ مِن رِّ‌بَاطِ الْخَیْلِ تُرْ‌هِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّـهِ وَ عَدُوَّکُمْ وَ آخَرِ‌ینَ مِن دُونِهِمْ لَا تَعْلَمُونَهُمُ اللَّـهُ یَعْلَمُهُمْ ۚ وَ مَا تُنفِقُوا مِن شَیْءٍ فِی سَبِیلِ اللَّـهِ یُوَفَّ إِلَیْکُمْ وَ أَنتُمْ لَا تُظْلَمُونَ ﴿٦٠﴾
و هر چه در توان دارید از نیرو و اسبهاى آماده بسیج کنید تا با این تدارکات دشمن خدا و دشمن خودتان و دشمنان دیگرى را جز ایشان که شما نمى‌شناسیدشان و خدا آنان را مى‌شناسد، بترسانید و هر چیزى در راه خدا خرج کنید پاداشش به خود شما بازگردانیده مى‌شود و بر شما ستم نخواهد رفت (۶۰)
وَ إِن جَنَحُوا لِلسَّلْمِ فَاجْنَحْ لَهَا وَ تَوَکَّلْ عَلَى اللَّـهِ ۚ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿٦١﴾
و اگر به صلح گراییدند تو نیز بدان گراى و بر خدا توکل نما که او شنواى داناست (۶۱)
وَ إِن یُرِ‌یدُوا أَن یَخْدَعُوکَ فَإِنَّ حَسْبَکَ اللَّـهُ ۚ هُوَ الَّذِی أَیَّدَکَ بِنَصْرِ‌هِ وَ بِالْمُؤْمِنِینَ ﴿٦٢﴾
و اگر بخواهند تو را بفریبند یارى خدا براى تو بس است همو بود که تو را با یارى خود و مومنان نیرومند گردانید (۶۲)
وَ أَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ ۚ لَوْ أَنفَقْتَ مَا فِی الْأَرْ‌ضِ جَمِیعًا مَّا أَلَّفْتَ بَیْنَ قُلُوبِهِمْ وَلَـٰکِنَّ اللَّـهَ أَلَّفَ بَیْنَهُمْ ۚ إِنَّهُ عَزِیزٌ حَکِیمٌ ﴿٦٣﴾
و میان دلهایشان الفت انداخت که اگر آنچه در روى زمین است همه را خرج مى‌کردى نمى‌توانستى میان دلهایشان الفت برقرار کنى ولى خدا بود که میان آنان الفت انداخت چرا که او تواناى حکیم است (۶۳)