عقیق:امروز هشتم مرداد، سالگرد رحلت مجاهد فیسبیلالله و عالم متقی آیتالله علی مشکینی است. این فقیه مجاهد و پارسا که عمر با برکت خود را در خدمت به نظام اسلامی، مردم و حوزههای علمیه سپری کرد از سال 1361 تا سال 1386 ریاست مجلس خبرگان رهبری را برعهده داشت.
یکی از ویژگیهایی بارز آیتالله مشکینی که در اکثر مقاطع زندگی ایشان آشکار بود، تواضع و فروتنی است. ایشان کسی بودند که چه به لحاظ سیاسی، در رأس مهمترین مجلس که همان مجلس خبرگان بود، قرار داشتند و چه به لحاظ علمی، جزء اساتیدی بودند که در اکثر دروس حوزوی از دانش بالایی برخوردار بودند و به همین علت هم کلاسهای درس ایشان جزء چند کلاس پرجمعیت حوزه به شمار می رفت، ولی با همه این اوصاف اگر کسی او را از قبل نمیشناخت، نمیتوانست با دیدن او و رفتار و اعمالش پی به مناصب بالای او ببرد.در کتاب زندگی و مبارزات آیت الله مشکینی که توسط مرکزاسناد انقلاب اسلامی منتشر شده روایاتی از تواضع ایشان بیان شده است:
آیتالله العظمی خامنهای رهبر معظم انقلاب اسلامی درباره این ویژگی اخلاقی ایشان می فرمایند:
«...جایگاه رفیع او در نظام جمهوری اسلامی و ریاست مجلس خبرگان رهبری، از آغازِ تشکیل این مجلس ـ که نشانه حرمت و مکانت او در چشم نخبگان و علما بزرگ و اساتید مبرز روحانی کشور است ـ هرگز نتوانست در تواضع و فروتنی او یا در زندگی زاهدانه و دامنِ پاک او، کمترین خدشهای وارد آورد. او جامع علم و عمل، جهاد و زهد، و تشخیص و سلوک صائب و مستقیم، بدون انحراف بود».
آیتالله العظمی مکارم شیرازی نیز درباره این ویژگی ایشان اینگونه توضیح میدهد:
«ایشان فوقالعاده آدم متواضعی بود. در میان ما معمول است که هر دیدی، بازدیدی دارد اخلاقاً و ادباً باید چنین باشد. بارها شد که ایشان به دیدن من آمد. من به ایشان گفتم «میخواهم بیایم بازدید، شما را ببینیم». ایشان گفت: «همان بس است». اگر به مشهد می رفتم و ایشان باخبر میشد، به دیدار ما میآمد. اخلاقاً سن ایشان از من بیشتر بود، و مردی محترم و از چهرههای بارز انقلاب و روحانیت بود، اما وقتی می خواستیم بازدید برویم، آن طور می گفت.
همین تواضع، در خطبههای نماز جمعهاش میدرخشید. ایشان خیلی متواضعانه خطبهها را ادا میکرد، و به همین دلیل خطبههای ایشان در نمازجمعه خیلی مفید بود. شما کتابهایشان را نگاه کنید، می بینید [نام ایشان] با القاب سادهای نوشته شده است».
حجتالاسلام قرائتی درباره این ویژگی اخلاقی ایشان خاطرهای را نقل میکند: «یادم است طلبهای بود که آیتالله مشکینی به او نامه مینوشت. [ایشان] در آخر نامه مینوشت: «قربان شما، علی مشکینی» من نگاه کردم که این طلبه بیست سالش است، و آقای مشکینی ـ که چهل سال پیش هم آیتالله بود به یک بچه این جور مینویسد؛ این دلیل تواضع ایشان بود»