عقیق:سوره حجر پانزدهمین سوره قرآن، در جزء چهاردهم و از سوره‌های مکی آن است.
در این سوره به داستان قوم حضرت صالح (ع)، یعنی قوم ثمود در آیات ۸۰ تا ۸۴ اشاره شده است که به خاطر حضور در سرزمینی به همین نام، اصحاب حجر نامیده شدند.
سوره حجر درباره مبدأ عالم هستی و نشانه‌های معاد، ایمان به خدا، کیفر بدکاران و اهمیت و عظمت قرآن سخن می‌گوید. در این سوره داستان خلقت حضرت آدم، سجده ملائکه بر او به جز ابلیس، داستان حضور ملائکه نزد حضرت ابراهیم و بشارت آنان به او، عذاب قوم لوط و داستان قوم ثمود آورده شده است.
از جمله آیات مشهور سوره حجر، آیه نهم است که خداوند بر نزول ذکر (قرآن) و نگهبانی از آن تاکید می‌کند. بسیاری از مفسران این آیه را دلیلی بر عدم تحریف قرآن دانسته‌اند.
در فضیلت قرائت سوره حجر آمده است، خداوند ده برابر تعداد مهاجرین و انصار به قاری آن پاداش می‌دهد. در برخی تفاسیر خواصی برای این سوره بیان شده است؛ از جمله اینکه اگر کسی آن را بنویسد و همراه خود داشته باشد،درآمد و روزی‌اش زیاد می‌شود.
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّ‌حْمَـٰنِ الرَّ‌حِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
وَ مَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَ الأرْضَ وَ مَا بَیْنَهُمَا إِلا بِالْحَقِّ وَ إِنَّ السَّاعَةَ لآتِیَةٌ فَاصْفَحِ الصَّفْحَ الْجَمِیلَ ﴿٨٥﴾
ما آسمان‌ها و زمین و آنچه را میان آن دو است، جز بحق نیافریدیم و ساعت موعود (قیامت) قطعا فرا خواهد رسید و جزای هر کس به او می‌رسد پس، از آنها به طرز شایسته‌ای صرف‌نظر کن و آنها را بر نادانیهایشان ملامت ننما
إِنَّ رَبَّکَ هُوَ الْخَلاَّقُ الْعَلِیمُ ﴿٨٦﴾
به یقین، پروردگار تو، آفریننده آگاه است!
وَ لَقَدْ آتَیْنَاکَ سَبْعًا مِنَ الْمَثَانِی وَ الْقُرْآنَ الْعَظِیمَ ﴿٨٧﴾
ما به تو سوره حمد و قرآن عظیم دادیم!
لا تَمُدَّنَّ عَیْنَیْکَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِنْهُمْ وَ لا تَحْزَنْ عَلَیْهِمْ وَ اخْفِضْ جَنَاحَکَ لِلْمُؤْمِنِینَ ﴿٨٨﴾
بنابر این، هرگز چشم خود را به نعمت‌های مادی که به گروه‌هایی از آنها (کفار) دادیم، میفکن! و بخاطر آنچه آنها دارند، غمگین مباش! و بال (عطوفت) خود را برای مؤمنین فرود آر!
وَ قُلْ إِنِّی أَنَا النَّذِیرُ الْمُبِینُ ﴿٨٩﴾
و بگو: «من انذارکننده آشکارم!»
کَمَا أَنْزَلْنَا عَلَى الْمُقْتَسِمِینَ ﴿٩٠﴾
ما بر آنها عذابی می‌فرستیم همان گونه که بر تجزیه‌گران (آیات الهی) فرستادیم
الَّذِینَ جَعَلُوا الْقُرْآنَ عِضِینَ ﴿٩١﴾
همان ها که قرآن را تقسیم کردند؛ آنچه را به سودشان بود پذیرفتند، و آنچه را بر خلاف هوسهایشان بود رها نمودند!
فَوَرَبِّکَ لَنَسْأَلَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿٩٢﴾
به پروردگارت سوگند، (در قیامت) از همه آنها سؤال خواهیم کرد
عَمَّا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿٩٣﴾
از آنچه عمل می‌کردند!
فَاصْدَعْ بِمَا تُؤْمَرُ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِکِینَ ﴿٩٤﴾
آنچه را مأموریت داری، آشکارا بیان کن! و از مشرکان روی گردان و به آنها اعتنا نکن!
إِنَّا کَفَیْنَاکَ الْمُسْتَهْزِئِینَ ﴿٩٥﴾
ما شر استهزاکنندگان را از تو دفع خواهیم کرد
الَّذِینَ یَجْعَلُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ﴿٩٦﴾
همانها که معبود دیگری با خدا قرار دادند؛ امّا بزودی می‌فهمند!
وَ لَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّکَ یَضِیقُ صَدْرُکَ بِمَا یَقُولُونَ ﴿٩٧﴾
ما می‌دانیم سینه‌ات از آنچه آنها می‌گویند تنگ می‌شود و تو را سخت ناراحت می‌کنند
فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَ کُنْ مِنَ السَّاجِدِینَ ﴿٩٨﴾
برای دفع ناراحتی آنان پروردگارت را تسبیح و حمد گو! و از سجده‌کنندگان باش
وَ اعْبُدْ رَبَّکَ حَتَّى یَأْتِیَکَ الْیَقِینُ ﴿٩٩﴾
و پروردگارت را عبادت کن تا یقین [= مرگ] تو فرا رسد!