عقیق:بی تردید مردی که ایران را از خشکسالی نجات داده است، می‌تواند گره‌های بزرگی را برای مردم این سرزمین باز کند. کما اینکه این کار را پیش از این هم انجام داده و مردم ایران خود را مدیون این امام رئوف می‌دانند. اما مانع این رحمت بزرگ الهی حکومت ظالمی بود که از کمترین فرصت‌ها بیشترین استفاده را برای نابودی اسلام، به کار می‌گرفت.
امام رضا (ع) در زمان خشکسالی پس از ۳ روز روزه گرفتن نماز خوانده، طلب باران کردند، ناگهان آسمان پر از ابر شد و باران همه جا را فرا گرفت. مامون پس از بارش باران در قصر خود حضرت را فرا خواند و از ایشان خواست که به مردم اعلام کند بارش باران اتفاقی بوده و کار ایشان نیست. امام رضا (ع) در جواب مامون فرمودند، ما بندگانی عابد و از نسل پیامبر اسلام (ص) هستیم، خدا به ما عنایت کرده است و استجابت دعا و نزول باران برای ما کار عجیبی نیست. در این لحظه غلام مامون به امام رضا (ع) گستاخی و اهانت کرد. حضرت نیز به شیری که تصویر آن روی پرده بود اذن کرد که غلام را دریاب. در این لحظه شیر از داخل پرده بیرون می‌آید، او را می‌خورد و دوباره به پرده باز می‌گردد.
رحمت واسعه خداوند به ایرانیان، پیش از این باران بزرگ و نجات از خشکسالی اتفاق افتاد؛ زمانی که قسمت ما ایرانی ها، میزبانی از امام رضا (ع) شد، همان جا رحمت الهی درِ خانه همه ما را زد. باید صد هزار مرتبه خدا را شکر کرد که چنین تقدیری را برای ایرانیان رقم زده است. چه کسی است که بتواند منکر این رحمت بزرگ شود. این رحمت فقط به این دنیا خلاصه نمی‌شود؛ در روایتی از خودِ حضرت علی بن موسی الرضا (ع) داریم که هر کس حرم مطهر ایشان را زیارت کند، در روزِ قیامت امام رضا (ع) به دیدار فرد می‌آید.
شیخ طوسی از حضرت رضا (ع) نقل کرده است که آن حضرت فرمودند: «در خراسان بقعه‌ای است و زمانی خواهد آمد که آن بقعه همواره محل رفت و آمد و مطاف فرشتگان می‌شود تا روز قیامت که در صور دمیده می‌شود و قیامت فرا می‌رسد.»
پرسیدند:ای پسر رسول خدا! این بقعه کدام بقعه است؟ فرمودند: «این بقعه در سرزمین طوس است، به خدا سوگند! آن زمین باغی از باغ‌های بهشت است. هر که مرا دراین بقعه زیارت کند مانند کسی است که رسول خدا را زیارت کرده است و برای او پاداش هزار حج مقبول و هزار عمره مقبول نوشته خواهد شد و من و پدرانم روز قیامت شفاعت کننده او خواهیم بود.» (بحار الانوار، ج ۱۰۱، ص ۳۶۷ و ۳۳.)
در روایتی دیگر بزنطی می‌گوید: نامه حضرت رضا (ع) را خواندم، در آن نامه چنین آمده بود: «به شیعیان من بگو زیارت من به اندازه هزار حج پاداش دارد.» بزنطی می‌گوید از امام جواد (ع) از روی تعجب پرسیدم: به اندازه هزار حج؟ آن حضرت فرمود: «آری: به خدا سوگند کسی که مرا را زیارت کند در حالی که حق مرا می‌شناسد، به اندازه هزار، هزار حج (یک میلیون حج) پاداش دارد» (من لایحضره الفقیه، ج ۲، ص ۳۴۹؛ تهذیب، ج ۶، ص ۸۵، بحارالانوار، ج ۱۰۱، ص ۳۳)
بر طبق روایتی دیگر امام موسی بن جعفر (ع) فرمودند: «کسی که قبر فرزندم علی (ع) را زیارت کند، پاداش او هفتاد هزار حج نیکو و مقبول خواهد بود.» مازنی می‌گوید: از سر تعجب پرسیدم: هفتاد حج؟ فرمود: «هفتاد هزار حج.» عرض کردم: زیارت او به اندازه هفتاد هزار حج پاداش دارد؟ فرمود: آری! بسیاری از حج هاپذیرفته نمی‌شوند. هر کس فرزندم علی را زیارت کند و یک شب نزد ایشان بماند، به کسی می‌ماند که خدا را در عرش زیارت کرده است.» (کافی، ج ۴، ص ۵۸۵؛ تهذیب، ج ۶، ص ۸۵؛ بحارالانوار، ج ۱۰۱، ص ۴۳
در برخی از این روایات هفتاد حج و در برخی هزارحج و عمره و در برخی یک میلیون و در برخی هفتاد هزار حج وعمره پاداش زیارت امام رضا (ع) قرار داده شده است.
حجت الاسلام و المسلمین کفیل کارشناس مذهبی و پژوهشگر دینی، در این باره گفت: امام رضا (ع) سال ۱۴۸ هجری به دنیا آمدند؛ در سال ۱۸۳ به مقامِ امامت رسیدند و تا سال ۲۰۳ زندگی کردند. عمر امام رضا (ع) ۵۵ سال بوده است. از این ۵۵ سال عمر شریفشان ۲۰ سالش را امام بودند؛ یعنی در ۳۵ سالگی به مقام امامت رسیدند. امام رضا (ع) در طول عمر شریفشان ۵۲ سال در مدینه و فقط سه سال در ایران بودند. در سال ۲۰۰ هجری آقا را به ایران کشاندند. جالب‌تر این است که ما هر چه از امام رضا (ع) داریم، برای سه سالی است که ایشان در ایران حضور داشتند. همه مطالب، روایات و نکاتی که از سیره عملی ایشان است، از سه سالی است که در ایران بودند.
وی افزود: هجرت امام رضا (ع) به ایران، ورود ولایت و امامت به ایران بود. حضرت علی بن موسی الرضا (ع) با آمدنشان به ایران تشیع و ولایت را وارد ایران کردند. مدیریت امام رضا (ع) این بود که وقتی آمدند، حضرت احمد بن موسی (ع)، حضرت فاطمه معصومه (س) و امامزادگان همراه با با خاندان ولایت به ایران آمدند و در سرتاسر ایران پخش شدند. ما اگر سفره نشین سفره اهل بیت (ع) شدیم، مدیون امام رضا (ع) هستیم. ما اگر تشیع داریم و پیوند دینیمان محکم است، با ورود امام رضا (ع) به ایران به دست آمده است. امام رضا (ع) می‌توانستند، در مدینه بمانند و ولایتعهدی را قبول نکنند، اما آمدند تا دین بماند. امام هشتم (ع) برای ریاست نیامدند. اگر ایشان ولایتعهدی را نمی‌پذیرفتند، نقشه مامون این بود که اجازه ندهد، حتی یک شیعه بتواند در ایران نفس بکشد. مامون در ذهن داشت، حتی به شکل ظاهری امام را مختار در انتخاب کند که اگر ایشان نیامدند، همه شیعیان را به قتل می‌رساند.
این کارشناس مذهبی ادامه داد: حفظ کیان شیعه و حفظ ولایت امیر المومنین (ع) با هجرت امام رضا (ع) محقق شد. همه سفره نشین سفره امام رضا (ع) هستیم. حالا که اینگونه است، بیشتر به حرمشان برویم و یک مقام را دائما از خدا بخواهیم؛ حتی به خود امام هشتم بگوییم، امام رضا (ع) مقام رضا را به ما عنایت فرما که در زندگی راضی باشیم. آدم امام رضایی و اهل بیتی که می‌خواهد در تولد علی بن موسی الرضا (ع) شاد باشد، باید از زندگیش راضی بوده و هیچگاه غصه نخورد. امام صادق (ع) فرمودند، هیچ وقت نگو کاش غیر از این می‌شد؛ همیشه راضی باش و بگو الحمد لله رب العالمین؛ خدا به نور امام رضا (ع) ما را راضی نگه دارد که برای بهتر شدن زندگی قدم برداریم؛ بیشتر به زیارت اهل بیت (ع) به ویژه امام رضا (ع) برویم که ایشان فرمودند، هر کدام از ما با یکدیگر پیمان داریم، اگر می‌خواهیم پیمان را محکم کنیم، به زیارت ایشان برویم. پر ثواب‌ترین زیارت، زیارت قبر امام رضا (ع) است. حرمی در ایران است که باید قدر آن را بدانیم.
منبع:باشگاه خبرنگاران