عقیق:علی سلیمانی، بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر در گفت‌و‌گویی اظهار کرد: تلاشم این است هر ساله در ایام ماه مبارک یا محرم نمایشی مذهبی را روی صحنه ببرم که امسال هم خوشبختانه این توفیق حاصل شد و توانستم به این خواسته دست یابم و نمایش «مردی در آیینه» را طی 15 شب در تالار وحدت روی صحنه برم این نمایش خوشبختانه با استقبال مردم مواجه شد، هرچند که درامد مالی نداشت، چون به صورت رایگان روی صحنه می‌رفت!
وی افزود: این‌که نمایش‌های دینی را به صورت رایگان برای مردم به نمایش در آوریم به نظرم نوعی بی‌احترامی به نمایش‌های دینی است، زیرا این تصور را به وجود آوردیم که مردم حاضر نیستند، برای این دست آثار هزینه کنند. هرچند این تصور تا حدی هم در جامعه مصداق پیدا کرده است، زیرا روش غلط در رایگان اجرا کردن این کارها مردم را عادت داده که برای این قبیل تولیدات هزینه نکنند، البته این را نمی‌گویم تا منفعت شخصی خود را تامین کنم، چون من به کارگردان و بازیگر این نمایش دستمزد خود را دریافت کرده‌ام، اما آن چیزی که آسیب می‌بیند در نهایت نمایش‌های دینی است.
این بازیگر ادامه داد: طی چند سال اخیر تئاترهای پرهزینه که از آن به عنوان کارهای سلبریتی نام می‌برند باب شده است و بلیط آن حداقل با 200 هزار تومان در بازار به فروش می‌رسد، پس وقتی چنین هزینه‌هایی برای نمایشنامه‌های خارجی می‌شود، چرا ما باید یک تئاتر فاخر در حوزه عاشورا را رایگان روی صحنه بریم؟ آیا اگر بتوانیم در این زمینه درآمدزایی خوبی داشته باشیم باعث نخواهیم شد که در آینده نزدیک این گونه نمایشی به شکل فاخرتر اجرا شود؟
سلیمانی با بیان این‌که تاثیرگذاری نمایش‌های مذهبی را با هیچ کار دیگری نمی‌توان مقایسه کرد، گفت: در کارهای دینی یک اتقاق خوب و مهم رخ می‌دهد که هیچ کار دیگری نمی‌توان نمونه آن را دید آن هم تاثیرگذاری است که این قبیل تولیدات بر مخاطب می‌گذارد. برای مثال در «مردی در آیینه» می‌دیدم که چگونه تماشاگران تحت تاثیر کار قرار گرفته و با آن اشک می‌ریختند، آیا این اتفاق را در کارهای دیگر هم به این شدت می‌شود، دید؟ مطمئنا جواب این سوال خیر است، اما نمی‌دانم، چرا ما نمی‌خواهیم به روی این شکل از نمایش بیشتر سرمایه‌گذاری کنیم.
این کارگردان تئاتر اضافه کرد: برای این‌که نمایش دینی رونق داشته باشد، پیشنهادات مختلفی مطرح می‌شود که یکی از آنها استفاده از چهره‌ای مطرح و صاحب نام به عنوان بازیگر در این قبیل آثار است. این راهکار خوبی است، اما رسیدن به آن نیازمند حمایت جدی است، همچنین باید با تبلیغات شرایطی فراهم آورد تا تماشاگری که عادت به رایگان دیدن کارها دارد برای این دست کارها هم هزینه کند.
وی در بخش دیگری از این گفت‌وگو درباره جایگاه خانواده و سبک زندگی ایرانی – اسلامی هم اظهار کرد: درست است که ریشه تئاتر مدرن از غرب وام گرفته شده است، اما این دلیلی نیست که تنها نمایشنامه‌های خارجی را روی صحنه ببریم، زیرا ما به لحاظ ادبی چنان غنای داریم که می‌توانم از آن کارهای فاخر بسیاری را رقم زد. برای مثال در شاهنامه فردوسی تراژدی های فراوانی وجود دارد که شاید نمونه آن را در آثار شکسپیر هم نتوان مشاهده کرد. توجه با مفاخر ادبی در تئاتر تنها کارکرد نمایشی ندارد، بلکه معتقدم می‌توان در مباحث فرهنگی و خانواده هم جریانات خوبی رقم زند.
سلیمانی ادامه داد: سبک زندگی ایرانی – اسلامی روشی از زیست است که به روی اسلامیت و ایرانیت تاکید دارد. این اتفاق قابل دستیابی است، به شرطی که برای آن راهکار صحیح ارائه شود. برای اولین قدم هم ترویج نمایش‌های خانوادگی یکی از اقدامات مورد نیاز است، اما متاسفانه این خواسته کمتر محقق شده است، چون ما خانواده را به تئاترهای آزاد سوق داده‌ایم اتفاقی که در سینما هم با رواج فیلم‌های کمدی رخ داده است!
وی درباره آسیب‌های نمایش‌های دینی هم چنین، گفت: متاسفانه این رویکرد رایج شده که در پوسته به موضوعات دینی نگریسته می‌شود، درصورتی‌که در تئاتر نیاز است که به موضوعات دینی در قالب معنا توجه شود. برای این خواسته هم داشتن نمایشنامه‌های خوب به شدت ضروری است، والا با کارهای سطحی ما بیشتر این شکل از نمایش را به سوی مهجوریت سوق خواهیم داد. برای همین توصیه می‌کنم از وجود نمایشنامه‌های خوب بهره برده شود تا پایه‌های اصلی این شکل از نمایش به درستی بنا شود.
سلیمانی در پایان درباره هنر تعزیه هم بیان کرد: تعزیه یکی از هنرهایی است که ریشه در تاریخ این سرزمین دارد که با فرهنگ این سرزمین گره خورده است. در تعزیه ما نوعی همخوانی با موسیقی را شاهد هستیم، اما متاسفانه گروه‌های صاحب نام تعزیه نیز در حال فراموشی هستند و تنها به اجراهای محدود در ایام محرم خلاصه شده‌اند، درصورتی‌که این شکل از نمایش قادر است سفیر سرزمین ما باشد.