عقیق:سوره اعلی هشتاد و هفتمین سوره و از سوره‌های مکی قرآن است که در جزء سی‌ام این کتاب آسمانی جای گرفته؛ نام سوره (اعلی) از آیه اول آن گرفته شده و به معنای «برتر» است.
آیات ابتدایی سوره، پیامبر (ص) را به تسبیح خداوند فرا می‌خواند و سپس هفت صفت برای خداوند برمی‌شمرد و در ادامه از مومنان خاشع و کافران شقی و عوامل سعادت و شقاوت این دو گروه سخن می‌گوید.
در فضیلت تلاوت این سوره از پیامبر (ص) نقل شده است که هر کس این سوره را بخواند، خداوند به ازای هر حرفی که بر ابراهیم، موسی و محمد (ص) نازل کرده، ده حسنه می‌دهد. در روایات همچنین آمده است که پیامبر (ص) این سوره را بسیار دوست می‌داشت و محبوب‌ترین سوره در نزد ایشان بود.
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَى ﴿۱﴾
نام پروردگار والاى خود را به پاکى بستاى (۱)
الَّذِی خَلَقَ فَسَوَّى ﴿۲﴾
همان که آفرید و هماهنگى بخشید (۲)
وَالَّذِی قَدَّرَ فَهَدَى ﴿۳﴾
و آنکه اندازه گیرى کرد و راه نمود (۳)
وَالَّذِی أَخْرَجَ الْمَرْعَى ﴿۴﴾
و آنکه چمنزار را برآورد (۴)
فَجَعَلَهُ غُثَاءً أَحْوَى ﴿۵﴾
و پس [از چندى]آن را خاشاکى تیره گون گردانید (۵)
سَنُقْرِئُکَ فَلَا تَنْسَى ﴿۶﴾
ما بزودى [آیات خود را به وسیله سروش غیبى]بر تو خواهیم خواند تا فراموش نکنى (۶)
إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ إِنَّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا یَخْفَى ﴿۷﴾
جز آنچه خدا خواهد که او آشکار و آنچه را که نهان است مى داند (۷)
وَنُیَسِّرُکَ لِلْیُسْرَى ﴿۸﴾
و براى تو آسانترین [راه]را فراهم مى گردانیم (۸)
فَذَکِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّکْرَى ﴿۹﴾
پس پند ده اگر پند سود بخشد (۹)
سَیَذَّکَّرُ مَنْ یَخْشَى ﴿۱۰﴾
آن کس که ترسد بزودى عبرت گیرد (۱۰)
وَیَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى ﴿۱۱﴾
و نگونبخت خود را از آن دور مى دارد (۱۱)
الَّذِی یَصْلَى النَّارَ الْکُبْرَى ﴿۱۲﴾
همان کس که در آتشى بزرگ در آید (۱۲)
ثُمَّ لَا یَمُوتُ فِیهَا وَلَا یَحْیَى ﴿۱۳﴾
آنگاه نه در آن مى میرد و نه زندگانى مى یابد (۱۳)
قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَکَّى ﴿۱۴﴾
رستگار آن کس که خود را پاک گردانید (۱۴)
وَذَکَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى ﴿۱۵﴾
و نام پروردگارش را یاد کرد و نماز گزارد (۱۵)
بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿۱۶﴾
لیکن [شما]زندگى دنیا را بر مى گزینید (۱۶)
وَالْآخِرَةُ خَیْرٌ وَأَبْقَى ﴿۱۷﴾
با آنکه [جهان]آخرت نیکوتر و پایدارتر است (۱۷)
إِنَّ هَذَا لَفِی الصُّحُفِ الْأُولَى ﴿۱۸﴾
قطعا در صحیفه هاى گذشته این [معنى]هست (۱۸)
صُحُفِ إِبْرَاهِیمَ وَمُوسَى ﴿۱۹﴾
صحیفه هاى ابراهیم و موسى (۱۹)