عقیق:حجت الاسلام علیرضا پناهیان شب گذشته مهمان وحید یامین‌پور در برنامه تلویزیونی «میدان انقلاب» بود.

پناهیان گفت: همیشه نسبت به چگونگی تبیین، تعلیم و تبلیغ معارف دینی در جامعه گله داشته‌ام به همین دلیل است که گاهی بین معارف دینی و مباحث سیاسی فاصله احساس می‌شود. اگر از اساس اسلام را درست معرفی کرده بودیم آنوقت تلفیق شدید دین و سیاست را همه می‌دیدیم. امام فرمود که اسلام را بد معرفی کردند و این همچنان آثارش وجود دارد. بعضی از آیه‌های کلیدی قرآن و دین در جامعه معروف نیست. اگر آنها معروف بودند امروز دین، سیاسی‌تر دیده می‌شد. اگر معرفت دینی‌مان را درست کنیم مشکلاتمان حل می‌شود.

وی افزود: قرار شد در حوزه علمیه برای تربیت انقلابی طلبه‌ها برنامه بدهیم. من تعجب کردم و گفتم اگر تربیت دینی به درستی اتفاق بیفتد، تربیت انقلابی هم انجام می‌شود. ما به تربیت انقلابی نیازی نداریم‌،همان تربیت دینی صحیح خودش انسان انقلابی را تربیت می‌کند.

پناهیان تصریح کرد: رهبر انقلاب در دیدار با دانشجویان گفتند که برای روی کار آمدن دولتی جوان و حزب اللهی تلاش کنید. اولین نکته این است که این حرف، مژده‌ ظهور است چون دولت حضرت حجت، دولت جوان و انقلابی است. من این حرف را که شنیدم یاد حکومت حضرت حجت افتادم و برایم مژده بود. روایت‌های متعددی داریم که در دولت امام زمان جوان‌ها حکومت می‌کنند. در صدر اسلام هم جوانان به پیامبر ایمان می‌آوردند. دین ما ارتباطش با جوان‌ها هم در عرصه معنوی بهتر است هم در عرصه سیاسی. مجلس تشخیص مصلحت را می‌شود پذیرفت که دست افراد سن بالا باشد اما سن مجلس شورای اسلامی ما باید پایین تر از اینها باشد.

وی افزود: در سن 14 سالگی عارفانه‌ترین سوال در ذهن انسان شکل می‌گیرد که چرا آفریده شده‌ایم و هدف از خلقت چیست؟ انسان از 14 سالگی به اوج بلوغش رسیده است اما ما تا دیروقت به او «دانش آموز» می‌گوییم. انتظار از جوان‌ها در جامعه پایین است. این یک مشکل حقوقی و اجتماعی است. رهبر انقلاب نباید در بیانیه گام دوم انقلاب انقدر روی توانمندی جوان‌ها تاکید کنند چون این موضوع باید پذیرفته شده و بدیهی باشد اما فهم عمومی جامعه از توانمندی جوان‌ها عقب است. دهه 60 از سر اضطرار سراغ جوان‌ها رفتیم. دوره اضطرار شروع انقلاب و جنگ که گذشت تازه به معارف غربی برگشتیم، معارفی که انسان را خیلی آدم حساب نمی‌کند و اعتقاد به این نکته دارد که انسان با تاخیر کامل می‌شود. معارف غربی ما را به دولت پیرمردان دچار کرد. این یک نقص بزرگ فکری و فرهنگی است. به جوان هم القا کردیم که حالا خیلی مانده تا موضوعی را بفهمد و تصمیم‌گیر شود. طلبه ها و دانشجوها هم همینطور. به طلبه 20 ساله می گوییم فعلا ادبیات بخوان و کاری به چیزی نداشته باش اما خود امام خمینی کتاب‌های عرفانی‌اش را در همین حدود 20 سالگی نوشت. این نقص فرهنگی را در صداوسیما باید بررسی کرد و برای آن برنامه ریزی کرد، حتی اگر نظام آموزش و پرورش را تغییر دهد. بچه، نادان و ناپخته دانستن جوان‌ها ایراد بزرگ فرهنگی ماست که هیچ ربطی به دین ندارد.

پناهیان گفت: اگر ساختار حکومت بخواهد روی نظارت و کنترل تکیه داشته باشد موفق نیست. باید در هر مسئول تقوا،‌عدالتخواهی و از خودگذشتگی جریان داشته باشد که این ویژگی ها بصورت طبیعی در جوان‌ها بیشتر است. در سفری با یک فعال سیاسی فرانسوی دیدار کردم. آن شخص گفت «شنیدم شما در ایران جوان ها را وادار به پارتی رفتن، رقص و قمار نمی‌کنید»، گفتم  نه تنها وادار نمی‌کنیم که حتی ممنوع است! پرسید «پس چطور جامعه را اداره می‌کنید؟ اگر سر جوان‌ به رقص و این طور چیزها گرم نباشد، روحیه عدالت‌خواهی‌اش گل می‌کند، شورش می‌کند و اجازه کار به سیاست‌مدارها نمی‌دهد»؛ به او که دکترای علوم سیاسی داشت گفتم ما کشور را با همان شورشی‌ها اداره می‌کنیم؛ البته انصافا ما امروز اینکار را نمی‌کنیم! جالب است که مسئولان غرب‌گرا وقتی روی کار می‌آیند مسئله‌شان رقص و آزادی و اینطور چیزها می‌شود. سیاست‌مداری که جوان‌ها را به رقص و اینطور چیزها تشویق می‌کند، سیاستمدار وقیحی است. او دنبال این است که جوان‌ها کاری به کارش نداشته باشند. در غرب هزینه می‌شود تا جوان مشغول موسیقی و فرم لباس باشد تا آدم سیاسی نشود.

وی افزود: عدم خودباوری جوان‌ها یک مشکل است. رهبر انقلاب از جوان‌ها خواستند گروه‌های کاری مختلف تشکیل دهند تا دور هم باشند، انگیزه بگیرند و هم عهد شوند. ما به پیران خوب جامعه یاد ندادیم که چگونه میدان را به جوان‌ها بدهند. در فوتبال رسم قشنگی وجود دارد. تا بازیکنی پا به سن می گذارد و از نفس می‌افتد اعلام می‌کند که فلان بازی،‌بازی وداعش است اما ما در بین سیاستمدارها بازی وداع نداریم. آن بازیکن خسته از زمین بیرون می‌آید و مربی می‌شود و تیم‌سازی می‌کند.

پناهیان تاکید کرد: امید بخشی رهبر انقلاب نسبت به آینده انقلاب و کشور به هیچ وجه تبلیغاتی و حتی معنوی و ناشی از الهامات غیبی نیست. امید به آینده با قوه عاقله و حساب و کتاب به دست می‌آید. این محاسبه درست وابسته به ایمان افراد است. اینکه امام گفت کمونیسم را باید دیگر در موزه‌ها پیدا کرد ناشی از عقل و محاسبه است نه حاصل تسبیح و ذکر.