«﴿اللّهُمَّ ملِكَ المُلكِ تُؤتي المُلكَ مَن تَشاءُ وتَنزِعُ المُلكَ مِمَّن تَشاءُ وتُعِزُّ مَن تَشاءُ وتُذِلُّ مَن تَشاءُ بِيَدِكَ الخَيرُ اِنَّكَ عَلي كُلِّ شي‏ءٍ قَدير[1]﴾ يا ماجد يا جواد ... .[2]»؛ [بارالها! مالك حكومت ها تويى، به هر كس بخواهى، حكومت مى‏ بخشى، و از هر كس بخواهى، حكومت را مى ‏گيرى، هر كس را بخواهى، عزت مى‏ دهى، و هر كه را بخواهى خوار مى‏ كنى. تمام خوبي ها به دست توست، تو بر هر چيزى قادرى.]
 

 آخرين ذخيره هستي كه سر انجام، مُلك و سلطنت غصب شده اجداد پاكش را به امر الهي باز پس خواهد گرفت، در دعاي قنوت نماز خويش آيه شريفه فوق را مي ‏خواند، تا روزي كه حكم آيه شريفه در حق او اجرا شود و به اين مُلك ظاهري براي احقاق حق و اجراي عدالت در عرصه گيتي برسد. در آن هنگام، عزّت اسلام و مسلمانان، ذلّت كفر و كافران، زبوني نفاق و منافقان و بالاخره خواري خونخواران مستكبر ظاهر خواهد شد.

پي نوشت:

[1] آل عمران/ 26.

[2] البلد الامين، ص10. بحار الانوار، ج82، ص234.

تسنيم، ج13، ص 589.