عقیق: امام محمد تقي (ع)، معروف به جواد الائمه و امام نهم شيعيان در طول عمر با بركت و كوتاه مدت خويش، دوبار به بغداد مسافرت نمود و هر دوبار مصادف با ماه محرم بود.

بار نخست، با دعوت اجباري مأمون عباسي (پس از شهادت امام رضا (ع) در خراسان و بازگشت مأمون به بغداد) در محرم سال ۲۱۵ قمري وارد بغداد شد و در همان هنگام مأمون در صدد تجهيز نيروي عظيم نظامي براي نبرد با روميان بر آمده بود.

مأمون در همان سفر، علي رغم مخالفت بسياري از بزرگان بني عباس، دختر خود ام الفضل را به عقد ازدواج امام محمد تقي (ع) در آورد، البته پر واضح است كه او مقاصد شيطاني خود را از اين ازدواج دنبال ميكرد من جمله اينكه بتواند از اين طريق هميشه مراقب حضرت باشد و در واقع يك جاسوس تمام وقت در خانه حضرت گمارده باشد، در آخر هم همين ملعونه حضرت را در به دستور معتصم به شهادت رسانيد.

بار دوم، بنا به دعوت معتصم عباسي به اكراه و اجبار وارد بغداد شد و ورود وي به دارالخلافه، مصادف بود با دو روز مانده به آخر محرم سال ۲۲۰ قمري. معتصم عباسي گر چه در ظاهر نسبت به آن حضرت، اظهار علاقه و محبت مي‌كرد و مقامش را گرامي مي‌داشت، وليكن در باطن، امام محمد تقي (ع) و تمامي خاندان عصمت و اهل بيت (ع) و شيعيانشان را دشمن خود مي‌دانست و با بهانه هايي واهي، محدوديت‌هاي تازه اي براي آنان قائل مي‌شد. وي، پس از ده ماه تحمل وجود شريف امام جواد (ع)، همسرش ام الفضل را به كشتن آن امام معصوم (ع) تحريك كرد و به دست اين زوجه بي وفا، وي را مسموم و در آخرين روز ذي قعده سال ۲۲۰ قمري به شهادت رسانيد.




منبع:حج
211008