چهارمین شماره از کتاب‌مجله همشهری آیه منتشر شد:
چهارمین شماره از کتاب‌مجله همشهری آیه منتشر شد:
به همت زحمت کشان سایت وزین و محترم عقیق، بخشی ایجاد شد تا به پرسش کاربران عزیز،مداحان و سخنرانان مذهبی پاسخ داده تا گامی مثبت در جهت ارتقاء مسائل دینی و فرهنگی داشته باشیم.
و اما...این موضوع مطرح است که طرح سئوالات این چنینی از سمت کاربران بزرگوار و پاسخ آن ها از جانب حقیر چه کمکی به ایجاد فضای فرهنگی و مذهبی و مسائل مرتبط با هیئات می کند؟ و چه رشدی را موجب می شود به غیر از حاشیه آفرینی در فضای روضه ها ؟! اگر قرار است نقدی صورت بگیرد و بیان اشکال و ایرادی باشدکه قطعا ما از اشکال و خطا مبرا نبوده و نیستیم،باید در جهت تاثیر گذار و اصلاح امور باشد نه در مسیر جنجال آفرینی ... وقتی مقام معظم رهبری در دیدار با ورزشکاران (عنایت بفرمایید ورزشکاران) از حاشیه آفرینی و طرح مسائل فرعی و ایجاد فضای غیر اخلاقی انتقاد می کنند، به نظر شما شایسته است در موضوعات مذهبی حاشیه آفرین باشیم و مسائل فرعی را دامن بزنیم؟! آیا این از غفلت نیست؟
این جانب با کمال احترام ضمن تشکر از عزیزانی که با تخصیص وقت و دغدغه ی دینی به طرح سئوال و نظرات خود پرداخته اند، پاسخ به این سئوالات را در جهت کمال خود و مخاطبان ندانسته و از پاسخگویی پوزش می طلبم و امیدوارم در طرح سئوالات بعدی از دیگر خادمین دستگاه حضرت سیدالشهداء(علیه السلام)،مداحان و پیش کسوتان عرصه ی ستایشگری اهل بیت (علیهم السلام) و سخنرانان فهیم ، این مهم را مد نظر داشته باشیم و ساحت مقدس هیئات مذهبی را با طرح این گونه سئوالات بی ریشه آلوده نکنیم و در جهت ترویج فرهنگ حسینی گام برداریم، ان شاالله.
بر خود لازم می دانم از زحمات و تلاش مسئولین سایت عقیق که پس از سال ها به نیاز موجود در این حوزه پاسخ گفته اند و خلا وجودی چنین رسانه ای را پر نموده اند تشکر نمایم و وعده کنم در صورت صلاح‌دید مسئولین سایت در فرصتی مناسب پاسخگوی مسائل عمیق و اساسی این حوزۀ مذهبی و فرهنگی برآمده و بتوانم با بیان نکات و مسائل جدی و رفع اشکالات و ایجاد فضای پیشرفت براساس رهنمودهای مقام معظم رهبری در این برهۀ حساس تاریخی گام موثر برداشته تا بخشی از دین خود را به این مکتب از این جهت نیز ادا کنم...قطعا محضر حق تعالی نیز روشن کنندۀ همۀ امور خواهد بود.
در پایان دعوت می کنم عزیزان را به مطلبی از کتاب "معالی السبطین" که ذخیرۀ آخرتم باشد:
«...در حالی که همۀ خلق خدا در نگرانی سرنوشت خود هستند گریه کنندکان بر حسین (علیه السلام) دل های شان آرام است و خاطرۀ آسوده دارند...در قیامت همۀ مردم مورد سوال قرار می گیرند ولی گریه کنندگان در اطراف حسین(علیه السلام) جمع می شوند و در پناه عرش با او هم سخن می شوند و از هیچ نوع حسابی نمی هراسند...بر گریه کنندکان بر حسین (علیه السلام) خطاب می شود به بهشت بروید ولی آنان خودداری می کنند و در کنار حسین ( علیه السلام) ماندن را بهتر از بهشت رفتن می دانند...مشتاقان حسین (علیه السلام) سرشان را بالا نمی آورند از بس که با حسین بودن را دوست دارند...با حسین بودن مایۀ شادمانی و موجب سربلندی آنهاست...
امام رضا (علیه السلام) به ریان بن شبیب فرمود: یابن شبیب همیشه یاد ابی عبدالله و شهدای کربلا باش و همیشه این جمله را زمزمه کن : یا لیتنا کنا معکم فنفوز فوزاً عظیما...یابن شبیب،در شادی های مان شاد باش و در غم اندوه ما غمگین و از ولایت ما پیروی کن...روزعاشورای حسین(علیه السلام) چشمان ما را گریان کردند و عزیزان ما را در کربلا به ذلت کشاندند و این بار غم و اندوه تا روز آخر دنیا برپا خواهد بود . پس بر کسی همچون حسین(علیه السلام) باید گریه کرد و بر او شیون نمود که با گریه بر او گناهان بزرگ بخشیده می شود.... . امام صادق به مسمع عراقی فرمودند: هرقطره اشک که از چشمان آنها جاری می شود مورد عنایت خداست، آنهایی که دلشان در مصیبت ما می سوزد این غم قطرات اشک آن ها بر مصیبت های ما اگر روی آتش جهنم ریخته شود شعله های سوزان را خاموش می کند... کسانی که بر غم و اندوه ما دلشان به درد می آیدبدانند در هنگام مرگ با دیدن ما خوشحالند تا روزی که در کنار حوض کوثر بر ما وارد شوند و چه زیباست آن لحظه ای که محب اهل بیت(علیهم السلام) از دست امیر مومنان آب گوارای کوثر بنوشد...
و اما به واسطۀ حسین (علیه السلام) به خدا تقرب می جوییم (انی اتقرب الی الله...) و از دشمنان کافرش تبری می جوییم، برای حسین(علیه السلام) مجالس عزاداری برپا می کنیم و بر او گریه می کنیم که خود ابی عبدالله فرمود: اناالقتیل العبره و صریع الدمعه...»
بنده گناهکار و به رحمت حق امیدوار
عبدالرضاهلالی
سوم اردیبهشت ماه سال نود و دو خورشیدی
