محبت در اسلام/
کافری که به حج مشرف شد!
در واقع محبت و مهربانی اکسیری است که دین اسلام بسیاری از فرمان های خود را بر پایه ی آن بنا داشته است و تا کسی به عالم محبت دست پیدا نکند دینش را کامل نمی یابد.
عقيق: بعد
از مرحله خلقت مى بينيم خداوند منان همانطور كه خود نسبت به موجودات و
مخلوقات خود و در رأس آنها انسانها محبت دارد، از انسانها خواسته است كه
نسبت به همديگر هم با محبت باشند و روزبه روز بر محبّت خود نسبت به ديگران
بيفزايند. امام باقر علیه الاسلام فرموده اند: "الدّينُ هوَ الحُبُّ وَ الحُبُّ هُو الدّين - دين همان محبّت و محبّت همان دين است."(۱)
و در جایی دیگر امام صادق علیه السلام نیز می گویند: "هَل الدّین إلاّ الحُبّ" - آیا دین به جز محبّت و مهرورزى است؟!" (۲)
نتیجه
می شود که محبت آنقدر در دین اسلام مهم بوده که ائمه اطهار علیهم السلام
آن را خود دین می دانند و آنچنان بر آن تاکیید داشته اند که آن را با
دینداری مقایسه اش می کنند.
در
واقع محبت و مهربانی اکسیری است که دین اسلام بسیاری از فرمان های خود را
بر پایه ی آن بنا داشته است و تا کسی به عالم محبت دست پیدا نکند دینش را
کامل نمی یابد.
مثلا در رابطه با امر به معروف خداوند در آیه ی ۷۱ سوره توبه می فرماید:
ماوَالْمُؤْمِنُونَ
وَالْمُؤْمِنَاتُ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ يَأْمُرُونَ
بِالْمَعْرُوفِ وَيَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَيُقِيمُونَ الصَّلاةَ
وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَيُطِيعُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ أُولَئِكَ
سَيَرْحَمُهُمُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ
و
مردان و زنان مومن دوستان و یاوران یکدیگرند ، به کار نیک و پسندیده فرمان
می دهند و خدا و پیامبرش را فرمان می برند. اینانند که خدا بزودی ایشان را
مورد مهر و بخشایش قرار می دهد ، که خدا توانای بی همتا و دانای درستکار
است.
در واقع یکی از اولین شروط امر به معروف دوست داشتن و محبت است. یعنی باید اول نسبت به شخص گناهکار محبت داشته باشیم و سپس او را به کار نیک دعوت کنیم.
حجت
الاسلام ولمسلمین فرحزاد در برنامه ی سمت خدا در این باره گفت: مرحوم
دولابی درباره امر به معروف اینگونه می گفت برای امر به معروف یک خانم بد
حجاب اول باید نسبت به او محبت داشته باشیم و دوستش بداریم که دچار عذاب
نشود و سپس اقدام به امر به معروف کنیم. یعنی باید خیرخواه او باشیم. مثل
طبیبی که می خواهد مریض را درمان کند. قرآن می فرماید: "المومن بعضهم
اولیاء بعض". باید با نیت خیرخواهانه این کار انجام شود. اگر می خواهیم
جهنم را در دنیا طی کنیم باید پا روی خودمان بگذاریم.
در
حالات یکی از عرفا نقل کرده اند که از گذری عبور می کرد. دید گبری در برف و
یخبندان در حال دون پاشیدن است. گفتم برای چه این کار را می کنی. گفت برای
پرندگانی که در یخبندان هستند دون می پاشم. آن عارف تعجب کرد از اینکه این
شخص هیچ چیز را قبول ندارد و به حالش متأثر شدم که حیف است که او گبر است.
مدتی بعد به حج مشرف شدم او را دور خانه خدا دیدم. گفتم مگر تو گبر نبودی
گفت چرا به برکت خیر رساندن به پرندگان خدا دستم را گرفت و مسلمان شدم.
این نتیجه خیر و محبت رساندن به خدا و خلق خداست و می توان بسیاری کارها را با محبت به تحقق رساند و به سخت ترین قلب ها با همین محبت راه پیدا کرد.
منبع: فرهنگ نیوز
211001