عقیق/ ف.قدیمی :در روایات آمده است: (( روزه بگیرید تا گرسنه شوید و درد گرسنگان را بچشید.)) (1) و مولا علی (ع) در باب فلسفه روزه فرموده اند: ((... روزه گرفتن و چسبیدن شکم به پشت عامل فروتنی است...))(2)
ما مسلمانیم و حسب وظیفه ای که دینمان بر دوشمان گذاشته روزه میگیریم و تاحدی گرسنگی و تشنگی را حس میکنیم و احساس ضعفی که به این واسطه به بدن دست می دهد را به خوبی درک میکنیم.
روزه میگیریم. افطار میشود و افطار میکنیم و تا سحر بعدی آنقدر میخوریم تا نکند خدای ناکرده بدنمان ضعیف شود و ما احساس ضعف کنیم!
آب فراوان میخوریم تا خدای ناکرده احساس تشنگی آزارمان ندهد!
انواع و اقسام موداد غذایی مقوی را خریده و در یخچال جاسازی میکنیم تا به وقتش بخوریم و بدنمان را قوی کنیم در برابر گرسنگی و تشنگی روزه!
اصلا کمی عقب تر برویم . قبل از آغاز ماه مبارک خرید مواد غذایی ما بیشتر میشود! دغدغه دولت؛ سبد غذایی خانوارها در ماه رمضان میشود. فریزر را از انواع و اقسام سبزی ها و گوشت ها و مرغ ها پر میکنیم! چرا؟ چون قرار است رمضان شود و قرار است ما روزه بگیریم! اما قرار نیست اذیت شویم و این روزه گرفتن برای بدنمان سخت آید!
برای بهره بردن از ثواب ، افطاری می دهیم. سفره ای پهن میکنیم چنان با عظمت که مهمان جرات ندارد به چیزی دست بزند! انواع و اقسام غذاها... و این میشود همان سفره ای که قرار است ما ثواب تهیه اش را ببریم! ....و در پایان مهمانی فقط خدا میداند که چه اسراف ها که نمی شود.....
برخی هایمان روزه میگیریم تا لاغر شویم! آنقدر خورده ایم و آنقدر داریم برای خوردن که ماه رمضان را فرصت خوبی می یابیم برای لاغر شدن بدنمان!
به راستی چرا روزه میگیریم؟ اگر دغدغه مان این است که در ماه رمضان چه بخوریم و چه نخوریم پس درک فلسفه روزه چه میشود؟
درک گرسنگی و تشنگی...
درک اهل بیتی که سه روز بی افطار و سحر روزه گرفتند....
و درک آنها که یا سحر میخورند و یا افطار...
و....
و در طول زمان روزه داریمان چقدر به فکر گرسنگان و تشنگان هم دینانمان هستیم ؟ به رسم مسلمانی گفتم و به رسم اینکه رسولمان امر داده اند که فریادخواه فریاد مظلومین باشیم ....
روزه میگیریم و گرسنه میشویم وتشنه! ولی آیا حواسمان هست به آن چیزی که باید از بطن این روزه داری درک کنیم؟
روزه میگیریم و گرسنه و میشویم و تشنه ....و چقدر به یاد مردم مصیبت زده آفریقا، مسلمانان لیبی،شیعیان مظلوم بحرین و سوریه و مسکینان همین مرز و بوم خودمان هستیم؟ و چقدر حداقل کار را که همان دعا کردن در دلمان است را انجام می دهیم؟
ما چقدر مسلمانی میکنیم؟ ما چقدر حاضریم از مصرف غذایی ماه رمضانمان کم کنیم ؟ چقدر تلاش میکنیم برای درست مصرف کردن و اسراف نکردن؟ چقدر حاضریم روش زندگی مصرفی مان را اصلاح کنیم؟ چقدر به فکر تهیه بهترین ها هستیم ؟ و چرا فقط به ضروریات زندگی فکر نمیکنیم؟ زندگی مسلمانی ما دارد به کدام سمت می رود؟ چرا مصرف گرایی روز به روز بیشتر میشود؟ ... و خدا نکند غافل شویم از دیگرانی که چشم امید به دستان ما و نیاز به یاری ما و محتاج دعایمان هستند.
ما چقدر مسلمانی میکنیم؟ آیا اسلام فقط و فقط انجام فرایض دینی است؟ آیا اسلام فقط یک دین فردی است و ... چرا ما غافلیم از ابعاد اجتماعی این دین بزرگ و آسمانی؟
