قال الله تعالي: "يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ‌الله يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ"(1)
* روز بعثت و غدير، تأسيس و بقاي اسلام
روز تاريخي و بزرگ عيد سعيد غدير مانند روز عظيم بعثت با اهميت و بي نظير است. اين دو روز با يكديگر، پيوند و بستگي كامل دارند. بعثت، اصل، اساس و پايه انقلاب الهي، جهاني و جاوداني اسلام، و روز غدير مكمّل و تداوم بخش آن است.
غدير در وجود، فرع بعثت است و روز بعثت در بقا، پيش آهنگ غدير است. بعثت، سرآغاز ابلاغ وحي و عرضه نظامات فراگير و همه جانبه اسلام، تا تشكيل حكومت اسلامي و حاكميت الله به رهبري شخص رسول اعظم صلّي الله عليه و آله است، و روز غدير كامل كننده دين و اعلام استمرار نظام عصر نبوّت به رهبري اميرالمؤمنين و فرزندان آن حضرت، ائمه معصوم عليهم السلام است.
اين دو همايون روز، با يكديگر هم سويي معنوي و بستگي ناگسستني دارند. حصار خلل ناپذير اسلام را كه توحيد همچون پي بناست، امامت چار ديوار و بعثت سقف است. پس هيچ يك از اين دو روز را از ديگري بي نيازي نيست كه هر دو خط اسلام را در تأسيس و بقا ترسيم نموده اند، نه اسلام منهاي حكومت و نظام غدير است و نه نظام غدير، غير از اسلام است.
* غدير، استمرار نظام رسولان الهي
نظامي كه در غدير به آن صورت عام و جلوه رسمي به همگان اعلام شد، نظامي است كه همواره استمرار داشته و هرگز منقطع نخواهد شد و زمين هيچگاه از شخصي كه صاحب، مدير و رهبر آن نظام باشد، خالي نخواهد ماند. چنان كه اميرالمؤمنين علي عليه السّلام در خبري كه خاص و عام آن را روايت نموده اند، مي فرمايد: "اللَّهُمَ بَلَي لَا تَخْلُو الْأَرْضُ مِنْ قَائِمٍ للهِ بِحُجَّةٍ إِمَّا ظَاهِراً مَشْهُوراً وَ إِمَّا خَائِفاً مَغْمُوراً"(2)
* تبعيّت از نظام امامت، وظيفه اي همگاني
مسلمانان راستين و متعهّد همواره تابعيت اين نظام را كه نظام امامت و ولايت است داشته‌اند و دارند و اگر به ظاهر تابعيت يكي از نظامات ديگر را داشته باشند و يا در كشورهاي بيگانه ناچار از مراعات نظامات آنها باشند در همان حال و همان جا نيز بايد تابع نظام امامت باشند و در حال مراعات از نظام هاي غيرمسلمان، بايد در محدوده تابعيت از نظام امامت عمل نمايند و از آن خارج نشوند.
* لزوم تجليل از غدير
بديهي است روز ابلاغ و اعلان تشكيل اين نظام كه در آن واقعيت و هويت حاكميت الله ظهور مي يابد از ايام الله بزرگ است كه بايد سالروز آن را گرامي داشت و پيام و درسي را كه براي همه جهانيان به ويژه مسلمانان دارد همواره بازگو كرد. روزي كه دين در آن به كمال رسيده و نعمت خداوند متعال بر اين امت تمام يافته است، بسيار با عظمت است.
ياد آن روز كه نظام سياسي دين، اعلام و رهبري فكري، علمي، معنوي، سياسي و امام، حجّة الله، وليّ الله و خليفة الله معرّفي شده است، بايد هميشه در دل ها زنده بماند و تعهّد جامعه به بزرگداشت و پيروي از آن آشكار باشد.
بايد در هر فرصت مناسب و به خصوص در ماه ذي الحجة پيرامون ابعاد اين نظام، شرايط و شخصيت رهبران آن و ويژگي هاي حكومت در اسلام، سخنراني ها، كنفرانس ها، سمينارها و تأليف كتاب و تحقيق و بررسي ادامه يابد.
پيام غدير، پيام ولايت و پيام كمال دين و اعلام نظام جاوداني و جهاني اسلام و بيان بقا و استمرار نظام عصر رسالت است. محتواي اين پيام، وجود حكومت جهاني و واحد اسلامي است كه بدون انقطاع و كمترين فترت در همه ادوار و اعصار برقرار بوده است و بر هر مسلماني در هر كجا باشد اگرچه به ظاهر در تابعيت نظام هاي غير شرعي محسوب شود واجب است از اين نظام امامت تبعيت نمايد و خود را ملزم به تابعيت آن بداند.
مسلمانان راستين در طول متجاوز از چهارده قرن در عصر امثال سلاطين بني اميه و بني عباس و ديگران، تابعيت اين نظام را داشته و دارند و اگرچه اين تابعيت با قوّه قهريه بر آنها تحميل نشده خود به خود به تعهّدي كه در برابر اين نظام دارند و بيعتي كه از امام عصر عجل الله تعالي فرجه الشريف در هر زمان به گردن دارند وفا دارند و از آن تبعيت مي نمايند و در اين عصر كه شمس آسمان ولايت حضرت بقية الله ارواح العالمين لتراب مقدمه الفداء در پرده غيبت قرار گرفته است از علماي عامل و فقهاي عادل كه نوّاب عام آن خليفه يزدان و رهبر دوران هستند و به ظاهر عهده دار شئون نظام امامت، نگهبان ثغور دين و دفع بدع مبدعان و شبهات ملحدان مي باشند پيروي و تبعيت مي نمايند.
پي نوشت ها:
1. سوره مائده، آيه 67.
2. نهج البلاغة صبحي صالح، حكمت 147.
منبع:حوزه
