عقیق:ملاصدرا در مقدمه میگوید: بسیار به مطالعه کتب حکما پرداختم تا آنجاکه گمان کردم کسی هستم؛ ولی همین‌که کمی بصیرتم باز شد، خودم را از علوم واقعی خالی دیدم. در آخر عمر به فکر فرورفتم که به سراغ تدبّر در قرآن و روایات محمد و آل محمد(ص) بروم. یقین کردم که کارم بیاساس بوده است؛ زیرا در طول عمرم به‌جای نور، در سایه ایستاده بودم. از غصه جانم آتش گرفت و قلبم شعله کشید، تا رحمت الهی دستم را گرفت و مرا با اسرار قرآن آشنا کرد و شروع به تفسیر و تدبّر در قرآن کردم. درِ خانه وحی را کوبیدم، درها باز شد و پردهها کنار رفت و دیدم فرشتگان به من میگویند:« سَلامٌ عَلَيْكُمْ طِبْتُمْ فَادْخُلُوها خالِدينَ؛ سلام بر شما! گوارايتان باد اين نعمت‌ها! داخل بهشت شويد و جاودانه بمانيد!» (زمر:73)***
علامه عبدا... شوشتری
مبارزه با هوای نفس
در حالات عالم بزرگ، شیخ عبدا... شوشتری که از معاصرین مرحوم علامه مجلسی است، نوشته‌اند فرزندی داشت که بسیار به او علاقمند بود. فرزند علامه سخت بیمار شد، روز جمعه هنگام نماز ظهر علامه برای خواندن نماز جمعه با خاطری پریشان به مسجد رفت. ایشان معمولاً در رکعت اوّل نماز، سوره جمعه و در رکعت دوّم، سوره منافقون می‌خواند. وقتی شروع به قرائت سوره منافقون نمود به این آیه شریفه رسید: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تُلْهِكُمْ أَمْوالُكُمْ وَلا أَوْلادُكُمْ عَنْ ذِكْرِ اللهِ وَمَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ الْخاسِرُونَ؛ اى كسانى‌كه ايمان آوردهايد، مبادا اموال و فرزندان‌تان شما را از ياد خدا غافل كنند و هركس چنين كند، اينان‌اند كه زيانكار خواهند بود»(منافقون/ 9).
چندین‌بار آن را تکرار کرد (تکرار آیات قرآن در نماز جایز است)، پس از پایان نماز از ایشان پرسیدند: چرا آیه را تکرار فرمودید؟ علامه پاسخ داد: هنگامی‌که به این آیه رسیدم به یاد فرزندم افتادم. با تکرار آیه با هوای نفس مبارزه کردم و با محبّت قلبی در افتادم، سرانجام فرزند عزیزم را مرده فرض کرده و در برابر خود جنازه‌اش را حاضر تلقی نمودم، سپس نماز را ادامه دادم (تفسیر نمونه، ج 24، ص 175 و 176).
***
علامه امینی
تلاوت قرآن با یاد امام علی(ع)
علامه امینی اهتمام خاصی به قرآن و حدیث، به‌ویژه نهج‌البلاغه داشت. ایشان میفرمود: هیچ آیهای در قرآن‌کریم نیست که اول آن «یا ایهاالذین آمنوا» باشد، مگر اینکه علیبن ابیطالب(ع) سردار مخاطبان آن آیه و امیر و شریف و اول ایشان است (اعتقادات شیخ صدوق، ص110).
علامه امینی هر روز، وقتی را برای خواندن قرآن و تأمل در آن معین کرده بود. قرآنخواندنِ وی چون نهج‌البلاغه، همراه با یاد امام علی(ع)بود و هرگاه به «یا ایهاالذین آمنوا» میرسید، بیش از پیش در آن دقیق میشد، تا معنای آن را به درستی دریابد و (هنگامی‌که محصّل جوانی بود) گاه از پدر فاضل خود معنای آیه را میپرسید و پدر نیز با حوصله تمام، تفسیر آن را بیان میکرد.
قرآن و نهج البلاغه دو کتاب گرانقدر برای این محصّل جوان بود. گاه هنگام مطالعه این دو کتاب میگریست و نم‌نم اشک میریخت. اشک بر گونهاش جاری میشد و چون دری گرانمایه در سینه وی نهان میگردید ( دیدار با ابرار، ج9، ص 21).
***
علامه بحرالعلوم
صوت دلربای قرآن
عالم ربّانی ملا زین‌العابدین سلماسی نقل میگوید: روزی جناب علامه بحرالعلوم وارد حرم حضرت امیرالمؤمنین(ع) شد و این بیت را زمزمه میکرد:
چه خوش است صوت قرآن ز تو دلربا شنیدن
به رُخَت نظاره‌کردن سخن خدا شنیدن
از سیّد بحرالعلوم سبب خواندن این شعر را پرسیدم، فرمود: چون وارد حرم مطهّر امیرالمؤمنین7شدم، حضرت حجّت(عج) را دیدم که در بالای سر، قرآن تلاوت میفرمود. چون صدای آن بزرگوار را شنیدم، این بیت شعر را خواندم و وارد حرم شدم و آن حضرت هم از حرم بیرون رفتند (هزار و یک حکایت قرآنی، ص 410).
منبع:قدس
211008
