رفتارهای بسیاری هستند که روح کرامت و بزرگواری را در انسان به نمایش می گذارند اما هستند اموری که حقیقت این مسئله را به خوبی ثابت می کنند.
عقیق: کرامت و بزرگواری داشتن در ارتباط با دیگران از توصیه های اسلام محسوب می شود که برای آن شیوه ها، فضائل و برکات فراوان در نظر گرفته شده است.امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: «با خوشرويى و نيكوكارى آدمى است كه بزرگوارى او معلوم مى شود.»
همان حضرت (ع) می فرمایند: «بزرگوارى، بي دريغ بخشيدن است و به انجام رساندن وعده.»
و نیز فرموده اند: «هواى نفْست را مهار كن و با نفْس خود به آنچه بر تو روا نيست بخيل باش؛ زيرا بخل ورزيدن بر نفْس، حقيقت كَرم و بخشندگى است.»
امام حسن (ع) در تفسیر بزرگواری می فرمایند: «بزرگوارى، احسان كردن داوطلبانه است و دَهِش پيش از خواهش.»
امام صادق (ع) نیز در این باره فرموده اند: «سه چيز نشانگر بزرگوارى آدمى است: خوشخويى، فرو خوردن خشم و فروهشتن چشم.»
امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: «عادت بزرگواران، نيكى كردن است. عادت فرومايگان، بدگويى كردن پشت سر ديگران است.»
امیرمومنان علی (ع) در توصیف افراد بزرگوار و باکرامت می فرمایند: «شخص بزرگوار هر گاه به او مهربانى و محبّت شود نرم مى شود، ولى فرومايه هر گاه با او به نرمى و ملاطفت رفتار شود سخت مى شود.»
و نیز ایشان فرموده اند: «بزرگوار هر گاه قدرت [بر انتقام] پيدا كند، گذشت مى كند و هر گاه مالى به دست آورد بخشش مى كند و هر گاه چيزى از او خواسته شود برآورده مى سازد.»
امام زين العابدين (ع) نیز در معرفی انسان های کریم فرموده اند: «انسان بزرگوار به بخشش خود مى بالد، و انسان پست به دارايى خويش مى نازد.»
امام علی (ع) درباره برکات بزرگواری می فرمایند: «بزرگوار نزد خداوند شادمان و مأجور است و نزد مردم محبوب و محترم.»
پی نوشت ها:
غررالحکم
بحارالانوار
میزان الحکمه
منبع:قدس
211008
