عقیق: "مکیال المکارم فى فوائد الدعاء للقائم" یکى از کتاب هاى ارزشمند شیعه، نوشته آیت ‏اللّه‏ سیدمحمدتقى موسوى اصفهانى(1348 ـ 1301ق) است که به قصد اداء حق حضرت بقیة‏اللّه(عج) که حقش بر گردن ما افزون‏تر از همه مردم است، احسانش بیشتر و بهتر از همه شامل حال خلق مى‏شود و نعمت ها و منت ها بر ما دارد، به رشته تحریر درآمده است.

اصل کتاب به زبان عربى است و مؤلف در مقدمه مى‏نویسد:
"چون ما نمى‏توانیم حقوق آن حضرت(ع) را ادا نماییم و شکر وجود و فیوضاتش را آن طور که شایسته است، بجا آوریم بر ما واجب است آن مقدار از اداى حقوق آن حضرت را که از دستمان ساخته است، انجام دهیم. . . بهترین امور در زمان غیبت آن حضرت(عج)، انتظار فرج آن بزرگوار و دعا براى تعجیل فرج او و اهتمام به آنچه مایه خشنودى آن جناب و مقرب شدن در آستان اوست، مى‏باشد."
 

مستجاب شدن دعا
از فواید دعا برای ظهور و تعجیل فرج آن حضرت کامل شدن ایمان و نیرو گرفتن یقین و نجات یافتن از وسوسه های مشککین و گمراه کنندگان است و این از اسباب و عوامل مقتضی اجابت دعا است همچنان که ضعف یقین و شک در اصول دین مانع از اجابت است پس هر گاه بنده در دعا برای مولایش صاحب الزمان مواظبت نماید خداوند استجابت دعا را نصیب او فرماید.
مجلسی در مراه العقول درباره سر محجوب ماندن دعایی که بدون صلوات بر محمد و آل محمد باشد گفته: مقصود از آفرینش جن و انس و سایر موجودات از بدو ایجاد تا نهایت رسول الله و اهل بیت او می باشند که شفاعت بزرگ در این دنیا و در آخرت برای آنان است و به واسطه ایشان رحمت ها بر تمام خلایق فرود می آید زیرا که در مبدا هیچ بخلی نیست بلکه نقص از قابل است.
و آنان که شایستگی تمام فیض های قدسی و رحمت های الهی را دارند پس هر گاه بر ایشان فیض می شود به طفیل وجودشان به سایر موجودات هم می رسد بنابراین دعا کننده می خواهد رحمتی از سوی خداوند به او برسد بر آنان درود بفرستد که این دعا رد نمی شود چون مبدا فیاض و محل قابل است و به برکت آنها بر دعا کننده بلکه برهمه خلق فیض می رسد.
علامه مجلس گفته: خاندان رسول الله بین ما و بین پروردگارمان واسطه هستند که حکمت ها و احکام را از سوی او به ما می رسانند زیرا که ما را به ساحت قدس و بارگاه جبروت و حریم ملکوت او راهی نیست پس به ناچار سفیرانی باید که بین ما و پروردگارمان رابط باشند و وسائطی که هم جهات قدسی داشته باشد و هم حالات بشری که با آن جهات قدسی با مبدا اعلی ارتباط یابند و با جهات دیگر و حالات بشری متناسب با خلق با ایشان در تماس باشند تا آنچه از پروردگارشان گرفته اند به آنها برسانند.
لذا خداوند سفرا و انبیای خویش را به ظاهر از نوع بشر و در باطن از جهت اخلاق و رفتار و قابلیت ها و نفوس مباین با آنها قرار داد ایشان به مردم می گویند: ما بشری مثل شما هستیم تا از آنها نفرت نکنند و قبول نمایند و با آنان مانوس باشند در افاضه سایر فیوضات و کمالات نیز اینان بین پروردگارشان و سایر موجودات واسطه اند.
پس هر فیضی اول به آنها می رسد سپس بر سایر خلایق تقسیم می شود و صلوات بر آنها درخواست رحمت از کانون رحمت است به محل تقسیم آن تا بر همه خلایق بر حسب استعدادها و قابلیت ها تقسیم شود.