*وَذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرَى تَنفَعُ الْمُؤْمِنِينَ، قرآن کریم می فرماید به یکدیگر تذکر بدهید چون تذکر برای مومنین سودمند است، و ما برای  رشد هم به علم و آگاهی و هم به تذکر و موعظه نیاز داریم، چون هم جهالت و غفلت هر دو مانع رشد انسان می شوند.

*یک سری صفات هست که مومن باید داشته باشد مثل شجاعت، صبر و...به این ها می گویند صفات ایجابی، ولی یک سری صفات هست که مومن نباید داشته باشد که به این ها صفات سلبی می گویند.

* امام صادق می فرمایند: شش صفت را نباید مومن داشته باشد، چون آتش این صفات نور ایمان را در انسان خاموش می کند، اولین صفت این است که مومن اهل سخت گیری نیست، مومن بخیل نیست، یک عده هستند اهل خیر هستند، عده ای هستند نه تنها اهل خیر نیستند بلکه مانع خیر نیز می شوند.

*سومین صفتی که نباید در مومن باشد لجاجت است، اولین مومنی که خیلی لجوج بود شیطان بود، آدم لجوج عذرخواه نیست، ادم لجوج اهل مشورت نیست.

*در غدیر آدم های لج بازی بودند، زمانی که حضرت نبی اکرم(ص) حضرت امیر را جانشین خود معرفی کرد عده ای آمدند نزد رسول الله گفتند: به ما گفتی توحید گفتیم چشم، گفتی معاد گفتیم  چشم، رسالت چشم، ولی حالا آمده ای داماد خودت علی را به عنوان جانشین خود معرفی کردی؟ این حرف خودتان است یا خدا؟ حضرت فرمود که من از خودم چیزی نمی گویم خدا به من امر کرد که علی را جانشین بعد از خودم معرفی کنم، آن فرد دست به دعا بلند کرد و گفت: خدایا اگر علی را تو به جانشین انتخاب کرده ای من حاضرم عذاب بشوم و زیر بار علی نروم، این آدم لج باز است.