عقیق: هر نوع اقدام و کاری که مساجد را از رونق بیاندازد و توجه مردم را از آن به سوی دیگری معطوف دارد، مشمول این آیه شریفه است.«و من اظلم ممن منع مساجد الله ان یذکر فیها اسمه و سعی فی خرابها؛ کیست ستمکار تر از آن کس که از بردن نام خدا در مسجد او جلوگیری کرد و سعی در ویرانی آنها نماید؟!»(بقره/114). باید توجه داشت که آیه اختصاص به زمان معینی ندارد و مانند سائر آیاتی که در شرایط خاصی نازل می گردد می باشد اما حکم آن در همه قرون و زمان ها ثابت است، یک حکم عمومی و کلی را بیان می کند.

این نکته را باید توجه داشت که جلوگیری کردن از ورود به مساجد و ذکر نام پروردگار و کوشش در تخریب آنها تنها به این معنا نیست که مثلا با وسایلی ساختمان مساجد را ویران می سازند، بلکه هر نوع اقدام و کاری که مساجد را از رونق بیاندازد و توجه مردم را از آن به سوی دیگری معطوف دارد، مشمول این آیه شریفه است به دلیل اینکه در آیه« انما یعمر مساجد الله» نیز منظور از عمران و آبادی مسجدها تنها ساختمان نیست، بلکه حضور در آنها و توجه به محافل و مجالس مذهبی که در آنها تشکیل می شود و نیز یک نوع عمران بلکه مهمترین عمران شمرده شده است بنابراین تمام کسانی که می کوشند مردم را با وسایل فاسد سرگرم سازند و از نام خدا غافل کنند و از مساجد باز دارند طبق این آیه ظالم ترین و ستمکارترین مردم خواهند بود.

نکتۀ دیگری که در این آیه باید مورد توجه قرار داد، این است که: خداوند این چنین اشخاص را ظالم ترین افراد شمرده، زیرا جلوگیری از مرکز توحید و سوق دادن مردم به بی دینی چیزی است که زیانش برای اجتماع از هر عملی بیشتر و خرابی و عواقب شوم آن از هر کار زیادتر است.