عقیق:سوره شعراء بیست و ششمین سوره جزء نوزدهم و از سوره‌های مکی قرآن است. این سوره به موضوع شاعران در آیات ۲۲۴ تا ۲۲۶، نهضت انبیاء از حضرت نوح (ع) تا حضرت محمد (ص) و یادآوری سرانجام دشمنان آنان پرداخته است و بیشتر روی اصول اعتقادی، توحید، معاد، دعوت پیامبران و اهمیت قرآن تاکید می‌کند.
هدف اصلی سوره شعراء را دلداری به پیامبر (ص) در برابر تکذیب‌ها و تهمت‌های قومش دانسته‌اند.
آیه انذار که در آن، خدا از پیامبر (ص) می‌خواهد تا خویشان نزدیکش را به اسلام دعوت کند، از آیات مشهور سوره شعراء است. در فضیلت تلاوت این سوره آمده است هر کسی سوره شعرا را بخواند، به ازای هر فردی که ایمان به نوح، هود، شعیب، صالح، ابراهیم، عیسی و محمد آورده و هر فردی که آن‌ها را تکذیب کرده، ده پاداش داده می‌شود.
متن آیاتی از سوره شعراء همراه با ترجمه
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدای بخشاینده مهربان
کَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِینَ ﴿١٠٥﴾
قوم نوح پیامبران را تکذیب کردند.
إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلا تَتَّقُونَ ﴿١٠٦﴾
آنگاه که برادرشان نوح به آن‌ها گفت: آیا پروا نمی‌کنید؟
إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿١٠٧﴾
من برای شما پیامبری امین هستم.
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُونِ ﴿١٠٨﴾
از خدا بترسید و از من اطاعت کنید.
وَ مَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿١٠٩﴾
من از شما در برابر هدایت خود مزدی نمی‌طلبم مزد من تنها بر عهده پروردگار جهانیان است.
فَاتَّقُوا اللَّهَ وَ أَطِیعُونِ ﴿١١٠﴾
پس، از خدا بترسید و از من اطاعت کنید.
قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَکَ وَ اتَّبَعَکَ الأرْذَلُونَ ﴿١١١﴾
گفتند: آیا به تو ایمان بیاوریم و حال آنکه فرومایگان پیرو تو هستند.
قَالَ وَ مَا عِلْمِی بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿١١٢﴾
گفت: دانش من به کار‌هایی که می‌کنند نمی‌رسد.
إِنْ حِسَابُهُمْ إِلا عَلَى رَبِّی لَوْ تَشْعُرُونَ ﴿١١٣﴾
اگر می‌فهمید، حسابشان تنها با پروردگار من است.
وَ مَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِینَ ﴿١١٤﴾
و من مؤمنان را طرد نمی‌کنم.
إِنْ أَنَا إِلا نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿١١٥﴾
جز بیم دهنده‌ای آشکار نیستم
قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ یَا نُوحُ لَتَکُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِینَ ﴿١١٦﴾
گفتند:ای نوح، اگر بس نکنی، سنگسار می‌شوی.
قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِی کَذَّبُونِ ﴿١١٧﴾
گفت:ای پروردگار من، قوم من مرا تکذیب می‌کنند.
فَافْتَحْ بَیْنِی وَ بَیْنَهُمْ فَتْحًا وَ نَجِّنِی وَ مَنْ مَعِیَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿١١٨﴾
میان من و آن‌ها راهی برگشای و مرا و مؤمنان همراه مرا رهایی بخش.
فَأَنْجَیْنَاهُ وَ مَنْ مَعَهُ فِی الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ ﴿١١٩﴾
او و همراهانش را در آن کشتی انباشته، نجات دادیم.
ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِینَ ﴿١٢٠﴾
و باقی را، غرقه کردیم.
إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَةً وَ مَا کَانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿١٢١﴾
هر آینه در این عبرتی است، و بیشترینشان ایمان نیاوردند.
وَ إِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿١٢٢﴾
هر آینه پروردگار تو پیروزمند و مهربان است.
